Μία συγκλονιστική μαρτυρία γιά τους Αγνοουμένους της Κύπρου

 

Κατά τις στρατιωτικές επιχειρήσεις του 1974 εξαφανίστηκαν 1619 Έλληνες στρατιώτες και αξιωματικοί, γυναίκες και ανήλικοι. Σε αυτούς συμπεριλαμβάνονται και άτομα που εγκλωβίστηκαν σε κατεχόμενες περιοχές. Η τουρκική κυβέρνηση δεν έχει δώσει στοιχεία γιά τους αγνοουμένους. Οργανώσεις που συλλέγουν στοιχεία, όμως, έχουν ανακαλύψει μαρτυρίες γιά την ύπαρξη αγνοουμένων Ελλήνων σε φυλακές της Ανατολίας. Γιά τους 1619 Αγνοουμένους της εισβολής έχουν γραφεί πολλά. Ενδελεχείς έρευνες πραγματοποίησε ο δημοσιογράφος Πέτρος Κασιμάτης.

Πρόσφατα, με εξετάσεις DNA σε οστά που έχουν βρεθεί σε ομαδικούς τάφους ταυτοποιήθηκε ένας αριθμός αγνοουμένων και ο αριθμός τους κατέβηκε στα 1.532 άτομα.

Στις 10/1/2008,το Τρίτο Τμήμα του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων με απόφασή του καταδίκασε την Τουρκία για παραβιάσεις άρθρων της Ευρωπαϊκής Συνθήκης Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, ενώ δεν αποδέχεται τον όρο «υποθετικά νεκροί» που επιχείρησε να εισαγάγει η Τουρκία για τους Αγνοούμενους.

Σύμφωνα με δημοσιεύματα του τύπου και τηλεοπτικές εκπομπές, από την εποχή της εισβολής μέχρι σήμερα έχουν πραγματοποιηθεί μυστικές αποστολές γιά την ανεύρεση αγνοουμένων σε φυλακές στην τουρκική ενδοχώρα, που όμως δεν τελεσφόρησαν.

Αξίζει εδώ να δημοσιευθεί  μία ανέκδοτη  μαρτυρία, που δεν σχετίζεται άμεσα  αλλά έμμεσα με το ζήτημα. Η έμμεση όμως σχέση της μαρτυρίας που ακολουθεί  με το ζήτημα των Αγνοουμένων είναι πραγματικά συγκλονιστική.

Το 1996, διηγήθηκε στον συντάκτη του παρόντος ο Γεώργιος Βοζαϊτης (1918-2000), εργατοτεχνίτης από τον Άγιο Δημήτριο Ζακύνθου, την  εξής απίστευτη ιστορία. Στον πόλεμο του 1940-1 υπηρετούσε στο Τάγμα Ευζώνων στην Μακεδονία. Μετά την ανακωχή, το τάγμα του μεταφέρθηκε οδικώς μέσω Τουρκίας στην Αίγυπτο. Καθώς διέσχιζαν την Σμύρνη, τα στρατιωτικά οχήματα πέρασαν μπροστά από τις φυλακές της πόλης. Ξαφνικά, από τα παράθυρα άκουσαν φωνές: «Αδέλφια, αδέλφια, είμαστε Έλληνες αιχμάλωτοι του ’22.» Έκπληκτοι οι Έλληνες στρατιώτες συνειδητοποίησαν ότι υπήρχαν εκεί φυλακισμένοι αιχμάλωτοι της Μικρασιατικής Καταστροφής, σε άθλια κατάσταση και τσακισμένοι ύστερα από είκοσι χρόνια στις τουρκικές φυλακές. Οι δυστυχισμένοι αντιλήφθηκαν ότι από τον δρόμο μπροστά από τις φυλακές περνούσαν Έλληνες, συνωστίστηκαν στα κάγκελα και άρχισαν να φωνάζουν. Άλλος έστελνε στην μάνα του μήνυμα «Πές στην μάνα μου στο χωριό ότι ο Γιώργος τάδε ζει», άλλος στα αδέλφια του, άλλος στην προ εικοσαετίας μνηστή του κλπ. Οι στρατιώτες είδαν σαν οπτασία αυτήν την φρικαλέα σκηνή. Ανήμποροι και συντετριμμένοι σιώπησαν, κανείς δεν ξαναμίλησε σε όλη την διαδρομή.

Αντιλαμβάνεται κανείς από αυτό και μόνον ότι σε κάποιες τουρκικές φυλακές ζουν οι Αγνοούμενοι του 1974. Αν η Ελλάδα είχε σοβαρή πολιτική ηγεσία, αυτή θα έπρεπε να έχει θέσει την απελευθέρωσή τους ως πρώτο θέμα σε οποιαδήποτε διαπραγμάτευση με την Τουρκία.

 https://cognoscoteam.gr