Οι Λίβυοι προτείνουν την επιστροφή της μοναρχίας για να λύσουν το πολιτικό δίλημμα
Ιανουάριος 21. 2024. Ελλάδα.
Φωτό: «Ο πρίγκιπας Μοχάμεντ αλ Σενούσι και τα μέλη της Λιβυκής Βουλής των Αντιπροσώπων κατά την επίσκεψή τους στην Κωνσταντινούπολη»
Ο 61χρονος διάδοχος του Βασιλείου της Λιβύης, Μοχάμεντ αλ Ρεζά αλ Χασάν αλ Σενούσι ζητά έναν συνολικό εθνικό διάλογο για να σωθεί η χώρα από το τέλμα της σύγκρουσης στο οποίο έχει βυθιστεί μετά την κατάρρευση το 2011 του καθεστώτος του πρώην προέδρου Μουαμάρ Καντάφι.
Ο Σενούσι, ο οποίος ξεκίνησε μια πρωτοβουλία για την ενεργοποίηση του Συντάγματος του 1951 του Βασιλείου της Λιβύης, προσπαθεί να φέρει μια νέα πνοή στο μοναρχικό καθεστώς.
Ο διάδοχος ξεκίνησε συζητήσεις στο πλαίσιο της επιστροφής της συνταγματικής μοναρχίας της Λιβύης, με στόχο την επίτευξη ενός εθνικού οράματος με επίκεντρο τη νόμιμη λύση, τη δημοκρατική διακυβέρνηση και τη λιβυκή εθνική ταυτότητα.
Στο πλαίσιο αυτό, ο κληρονόμος των Σενούσι συναντήθηκε με ορισμένα στοιχεία της λιβυκής κοινωνίας στην (ιστορική) πρωτεύουσα της Οθωμανικής Τουρκίας, την Κωνσταντινούπολη, στα μέσα αυτού του μήνα.
Μεταξύ των ανθρώπων με τους οποίους συναντήθηκε ο Πρίγκιπας ήταν μέλη της Βουλής των Αντιπροσώπων, αξιωματούχοι της Γερουσίας της πόλης Ζαουίγια (στα δυτικά) και ηγέτες και σεΐχηδες των φυλών στα ανατολικά και νότια της Λιβύης.
Η υποστήριξη της Ευρώπης
Η πρωτοβουλία του Πρίγκιπα Σενούσι υποστηρίχθηκε και από την Ευρωπαϊκή Ένωση (ΕΕ). Αυτή η υποστήριξη συγκεκριμενοποιήθηκε σε μια έκθεση που εκπονήθηκε από «πολιτικούς αρχιτέκτονες στην ΕΕ».
Περιγράφοντας την πρωτοβουλία ως την «πιο ορθολογική» προσπάθεια επίλυσης της πολιτικής στασιμότητας που μαστίζει αυτή τη στιγμή τη Λιβύη, το δημοσίευμα ανέφερε ότι ο νέος εθνικός διάλογος με επικεφαλής τον πρίγκιπα Μοχάμεντ αλ Σενούσι «υπερβαίνει τα στενά συμφέροντα για την επανένωση της διαιρεμένης Λιβύης».
Η έκθεση που παρουσίασε η Ευρώπη επέστησε επίσης την προσοχή στις συνέπειες της αναταραχής στη Λιβύη στη μελλοντική προτεραιότητα της ΕΕ. Οι απειλές για την ασφάλεια που προκαλούνται από τρομοκρατικές οργανώσεις που δρουν στη νότια πλευρά της Ευρώπης και η αύξηση της παράτυπης μετανάστευσης στη Γηραιά Ήπειρο (Ευρώπη) είναι μεταξύ αυτών των συνεπειών.
Αντίθετα, ορισμένοι παρατηρητές της λιβυκής σκηνής δήλωσαν ότι η μοναρχία, την οποία κατήργησε ο Καντάφι με το πραξικόπημα το 1969, δεν είναι η πλέον κατάλληλη για την περίοδο στην οποία βρίσκετα η χώρα και ότι ήταν ιδιαίτερα αδύνατο να αναθεωρηθεί ένα παλιό σύνταγμα.
Σε αυτό το πλαίσιο, σύμφωνα με τον πολιτικό αναλυτή Χαζίμ αλ Ραγίς, είναι αναμφισβήτητο ότι πολλοί Λίβυοι υποστηρίζουν την επιστροφή της μοναρχίας, καθώς το λιβυκό κράτος είναι ένα καθεστώς στην ακμή του, αλλά υπάρχει επίσης ένα μεγάλο τμήμα πολιτών που απορρίπτει την επιστροφή της μοναρχίας με το σκεπτικό ότι δεν προσφέρεται για τη σημερινή εποχή.
Σύμφωνα με την «Ανεξάρτητη Αραβία», ο Ραγίς λέει ότι η λιβυκή πραγματικότητα, η οποία υποφέρει από την εξάπλωση του εξοπλισμού, τις διαφορές στους πολιτικούς προσανατολισμούς και την πολλαπλότητα των εστιών ασφαλείας, δεν μπορεί να συνυπάρξει ούτε με τη μοναρχία ούτε με το Σύνταγμα του 1951.
Σύμφωνα με τον Ραγίς, η επιστροφή της μοναρχίας θα μπορούσε να ταράξει την πολιτική σκηνή της Λιβύης και να οδηγήσει σε περαιτέρω διαιρέσεις. Γιατί οι χώρες πάνε μπροστά, όχι πίσω.
Ο Ραγίς βλέπει αυτή την κίνηση του διαδόχου ως μια προσπάθεια να τραβήξει ξανά την προσοχή, ειδικά λόγω της συμβολικής σημασίας της στους Λίβυους.
Σύμφωνα με τον ίδιο, εάν τα αντιμαχόμενα μέρη καταλήξουν σε συμφωνία για τις εκλογές, ο κληρονόμος των Σενούσι μπορεί να επωφεληθεί από την αγάπη των Λιβύων για την κληρονομιά των Σενούσι υποβάλλοντας υποψηφιότητα στις εκλογές, για παράδειγμα, ως πρόεδρος ή πρωθυπουργός της Λιβύης.
Λαμβάνοντας υπόψη τη συμβολική του σημασία στα μάτια των Λιβύων, είναι πιθανό να είναι επιτυχής και, επιπλέον, θα διεξαχθεί δημοψήφισμα για το αν το καθεστώς πρέπει να είναι μοναρχία ή δημοκρατία.
Ο Ρέις δήλωσε επίσης τα εξής:
Η Λιβύη έχει περιέλθει σε πολιτικό αδιέξοδο που έχει βαθύνει περαιτέρω από τότε που ο Αμπντουλάχ Μπατίλι διορίστηκε επικεφαλής της Αποστολής Υποστήριξης των Ηνωμένων Εθνών στη Λιβύη (UNSMIL).
Σε μια κατάσταση όπου όλες οι τοπικές και διεθνείς πρωτοβουλίες για λύση έχουν αποτύχει, αυτή η πρωτοβουλία υπό την ηγεσία του διαδόχου δεν είναι παρά μια προσπάθεια ανανέωσης της μνήμης των Λιβύων και δοκιμής του σφυγμού του κοινού σχετικά με τη δυνατότητα επαναφοράς της μοναρχίας.
Σχόλια