Πριγκίπισσα Αλίκη: Η γιαγιά του Πρίγκιπα Κάρολου, η κώφωση, η ψυχική ασθένεια και το τέλος στον ύπνο της

 

Αναφορά στη γιαγιά του την Πριγκίπισσα Αλίκη έκανε ο πρίγκιπας της Ουαλίας Κάρολος, κατά τη διάρκεια της ομιλίας του στο δείπνο των επισήμων που πραγματοποιήθηκε στο προεδρικό Μέγαρο.

«Η Ελλάδα είναι η πατρίδα του παππού μου και ο τόπος γέννησης του πατέρα μου, πριν από σχεδόν εκατό χρόνια, στην εκατονταετηρίδα της Ελληνικής Επανάστασης. Αργότερα, στην Αθήνα, η αγαπητή γιαγιά μου, πριγκίπισσα Αλίκη, κατά τη διάρκεια των σκοτεινών χρόνων της ναζιστικής κατοχής, έσωσε μια οικογένεια Εβραίων», ανέφερε χαρακτηριστικά.

Τέλος, κατέληξε με την προτροπή του Διονύσιου Σολωμού: «Χαίρε, ω χαίρε, ελευθεριά! Ζήτω η Ελλάς!», στα ελληνικά.

Ποια ήταν η πριγκίπισσα Αλίκη του Μπάττενμπεργκ

Η Αλίκη του Μπάττενμπεργκ (25 Φεβρουαρίου 1885 – 5 Δεκεμβρίου 1969) ήταν σύζυγος του Ανδρέα της Ελλάδας, γιου του Γεωργίου Α’, και μητέρα του μετέπειτα συζύγου της Ελισάβετ Β’ του Ηνωμένου Βασιλείου, Φιλίππου, Δούκα του Εδιμβούργου.

Μεγάλωσε μεταξύ Χάιλιγκενμπερκ και Ντάρμστατ Γερμανίας, Αγγλίας και Μάλτας, όπου ήταν και η βάση του αγγλικού ναυτικού στόλου στη Μεσόγειο θάλασσα. Σε ηλικία τεσσάρων ετών οι γιατροί διέγνωσαν πρόβλημα στην ακοή. Η κώφωση της δημιούργησε προβλήματα επικοινωνίας, τα οποία σταδιακά κατάφερε να ξεπεράσει μαθαίνοντας να διαβάζει τα χείλη των συνομιλητών της. Η δυσλειτουργία αυτή την ταλαιπώρησε για όλη της τη ζωή.

Στα 17 της χρόνια της η Αλίκη ήταν αρκετά όμορφη. Τον Ιούνιο του 1902 στα ανάκτορα του Μπάκιγχαμ ήρθε σε επαφή για πρώτη φορά με τον Ανδρέα της Ελλάδας, ο οποίος είχε ταξιδέψει με την οικογένειά του για τη στέψη του νέου βασιλιά της Αγγλίας, Εδουάρδου Ζ’.

Σύντομα αρραβωνιάστηκαν, χωρίς επίσημες διαδικασίες, αλλά λόγω της στρατιωτικής ιδιότητας του Ανδρέα το ζευγάρι ήταν αναγκασμένο να ζήσει χωριστά για λίγους μήνες. Ο δεσμός μεταξύ των δύο νέων προέκυψε από έρωτα και όχι από συνοικέσιο, όπως συνηθίζεται στις βασιλικές οικογένειες.

Το Νοέμβριο του 1938 η πριγκίπισσα Αλίκη επέστρεψε για πρώτη φορά μετά τη φυγή της από την Ελλάδα το 1922. Σύντομα διάλεξε να εγκατασταθεί στην οδό Κουμπάρη 8, απέναντι από το Μουσείο Μπενάκη.

Πώς έσωσε μια εβραϊκή οικογένεια

Τον Απρίλιο του 1941 οι Γερμανοί εισήλθαν στην Αθήνα. Η βασιλική οικογένεια και η κυβέρνηση είχαν εγκαταλείψει την πρωτεύουσα στις 23 του μήνα. Ο Γεώργιος Β΄ και ο αδελφός του Παύλος μετέβησαν στο Λονδίνο, ενώ τα άλλα μέλη εγκαταστάθηκαν στην Αίγυπτο και τη Νότιο Αφρική.

Η Αλίκη, με τη σκέψη να ενισχύσει τους Έλληνες στις δύσκολες στιγμές, έμεινε στην Αθήνα. Εκεί παρέμεινε και η Ελένη Βλαδιμήροβνα, σύζυγος του Νικολάου της Ελλάδας και της Δανίας. Τον Ιούλιο του 1942 μετακόμισε στο σπίτι τού Γεωργίου της Ελλάδας στην οδό Ακαδημίας.

Η Αλίκη άρχισε να διοργανώνει συσσίτια και να συμμετέχει εθελοντικά στην διανομή τους. Ενδεικτικό της προσφοράς της ήταν ότι η Αλίκη, αν και προμηθευόταν τρόφιμα, είχε χάσει 26 κιλά. Τον Μάιο του 1942 ταξίδεψε στη Σουηδία και στο Βερολίνο, όπου συναντήθηκε με την αδελφή της και τα παιδιά της αντίστοιχα. Την περίοδο της Κατοχής η Αλίκη είχε αναλάβει την διαχείριση πολλών ορφανοτροφείων και συσσιτίων, προσφέροντας σημαντικό κοινωνικό έργο[8]. Όχι μόνο υποτιμούσε τους αξιωματικούς των Γερμανών, αλλά τόλμησε και να προστατέψει στο σπίτι της μια οικογένεια Ελλήνων Εβραίων, πράξη για την οποία τιμήθηκε αργότερα.

Η οικογένεια Κοέν, εβραϊκής καταγωγής, είχε σχέσεις με την βασιλική οικογένεια και μάλιστα ένα μέλος της, ο Χαϊμακί, είχε εκλεγεί και βουλευτής. Τα παιδιά του αναγκάστηκαν με τον φόβο της σύλληψης να εγκατασταθούν στην Αθήνα. Μετά από μεσολάβηση της συζύγου του πρώην πρωθυπουργού Θεμιστοκλή Σοφούλη, και της Δεληγιάννη, η Ραχήλ Κοέν και η κόρη της Τίλδη, εγκαταστάθηκαν στο σπίτι της Αλίκης, χωρίς να βγαίνουν από αυτό. Τα άλλα μέλη της οικογένειας κατόρθωσαν να δραπετεύσουν. Η ίδια η Αλίκη δεν αναφέρθηκε ποτέ γι’ αυτό το γεγονός το οποίο μαθεύτηκε μετά τον θάνατό της.

Η ψυχική ασθένεια και ο θάνατός της

Απεβίωσε την ώρα που κοιμόταν στα προσωπικά διαμερίσματά της στα Ανάκτορα του Μπάκιγχαμ σε ηλικία 84 ετών στις 5 Δεκεμβρίου του 1969. Έπασχε από χρόνια βρογχίτιδα και ο θάνατός της δεν αιφνιδίασε τα μέλη της οικογένειας. Η κηδεία τελέστηκε στο παρεκκλήσιο του Αγίου Γεωργίου στο Ουίνδσορ παρουσία της Ελισάβετ Β΄ του Ηνωμένου Βασιλείου, του Φιλίππου του Εδιμβούργου, του Κωνσταντίνου Β΄ της Ελλάδας καθώς και άλλων μελών των βασιλικών οικογενειών της Ευρώπης. Ενταφιάστηκε στη βασιλική στοά του παρεκκλησίου του Αγίου Γεωργίου.

Η επιθυμία της Αλίκης ήταν να ταφεί δίπλα στην θεία της, Ελισάβετ Φεοντόροβνα. Όμως λόγω τυπικών και διπλωματικών προβλημάτων δεν κατέστη δυνατή η ταφή της. Τελικά τον Αύγουστο του 1988, η σορός της μεταφέρθηκε στην Ιερουσαλήμ και ενταφιάστηκε στον κήπο της Γεσθημανής υπό την παρουσία συγγενών της και του Ορθόδοξου Πατριάρχη της Ιερουσαλήμ.

Στις 11 Απριλίου του 1993 απονεμήθηκε στην Αλίκη ο τίτλος του Δικαίου των Εθνών για το γεγονός ότι κινδύνευσε, προκειμένου να σώσει τη ζωή Εβραίου. Το βραβείο παρέλαβαν τα δύο εναπομείναντα στη ζωή παιδιά της, ο Φίλιππος του Εδιμβούργου και η Σοφία του Αννοβέρου στις 31 Οκτωβρίου του 1994 στην Ιερουσαλήμ.

Με πληροφορίες από wikipedia

www.enimerotiko.gr