Ή στραβός είναι ο γιαλός ή στραβά αρμενίζουμε, στο Αιγαίο· και όχι μόνο

Αν κάποιος σκοντάψει σε μια πέτρα μία φορά και τραυματιστεί θεωρείται άτυχος. Αν όμως σκοντάψει στην ίδια πέτρα τρεις συνεχόμενες φορές και τραυματιστεί και τις τρεις τότε προφανώς είναι, επιεικώς, ανόητος. Το αντίστοιχο επί εθνικών θεμάτων ισοδυναμεί με έγκλημα διαρκείας. Αναφέρομαι στα τρία, συνεχόμενα μέσα στο 2018, επεισόδια κατά τα οποία τρία ελληνικά πλοία, δύο πολεμικά και ένα περιπολικό του Λιμενικού, το καλύτερο μάλιστα του στόλου μας, «σκόνταψαν» επάνω σε αντίστοιχα τουρκικά.

Ωστόσο, τα γεγονότα αυτά είναι αποτέλεσμα μίας βαθύτερης, μακροχρόνιας εθνικής παθογένειας, και κρύβουν πίσω τους τα εξής: α. τεράστια δύναμη προπαγάνδας της εκάστοτε πολιτικής και στρατιωτικής ηγεσίας, δηλαδή του ενιαίου μεταπολιτευτικού κυβερνητισμού, ο οποίος διαχρονικά υποβαθμίζει και διαστρεβλώνει συστηματικά κρίσιμα εθνικά ζητήματα. β. υ π α ρ κ τ ά  στοιχεία, κάτω από τα μάτια μας, τα οποία οι ταγοί μας δεν λαμβάνουν υπόψη τους. Γι’ αυτούς σημασία έχουν οι καριέρες μέσω διαπλοκής και κομματοκρατίας. γ. για τα συγκεκριμένα τρία γεγονότα δ ε ν  υ π ή ρ ξ α ν  ε π ι π τ ώ σ ε ι ς σε κανέναν πολιτικό ή ανώτερο στρατιωτικό, ενώ το Αιγαίο συνεχίζει να «γκριζάρεται» και σήμερα, πράγμα που ξεκίνησε από τα Ίμια –28/1/1996. Έτσι, η χώρα μας κινδυνεύει τόσο από τη μόνιμα κλιμακούμενη επιθετικότητα της Τουρκίας όσο και από την αναποτελεσματικότητα των ταγών μας. δ. Τα τελευταία 44 χρόνια, κατά την εκ του αποτελέσματος, 3-4 Μνημονίων, εγκληματική Μεταπολίτευση η οποία υποδούλωσε οικονομικά και κυριαρχικά τη χώρα για 99 χρόνια, ο εθνομηδενισμός είχε και έχει επιπτώσεις στο στρατιωτικό φρόνημα. Το κλίμα απαξίωσης των Ενόπλων Δυνάμεων μέχρι σήμερα δεν έχει εκλείψει. Αρκεί να θυμηθούμε τις πρόσφατες επιθέσεις εναντίον Ευέλπιδων, μόνο και μόνο γιατί έφεραν δημόσια τη στολή τους. Το ίδιο χρονικό διάστημα διαλύθηκε το μεγαλύτερο μέρος της αμυντικής βιομηχανίας μας μέσα από τεράστια σκάνδαλα με άμεση συμμετοχή των πολιτικών προϊστάμενων του στρατεύματος, «συμβούλων» και κομματικών «συνεργατών» τους.

Τα αδιάψευστα πρόσφατα γεγονότα

Στις 17/1/2018, δύο τουρκικά πλοία και όχι ένα, όπως παραπλανητικά δημοσιεύτηκε στα περισσότερα ελληνικά ΜΜΕ, για να υποβαθμιστεί το επεισόδιο σε δήθεν «ατύχημα», έβαλαν στη μέση την κανονιοφόρο του ελληνικού ΠΝ «Νικηφόρος», στην περιοχή των Ιμίων, και κατόπιν καλά σχεδιασμένων πολλαπλών ελιγμών και μετά από κυνηγητό για σύγκρουση επί 1,5 μίλι… της προξένησαν ζημιές στην αριστερή μπάντα. Τα τουρκικά πλοία ήταν: το ανθυποβρυχιακό του ΠΝ, «Köyceğiz», και ένα ακόμη της ακτοφυλακής υπό τα στοιχεία SG, πλοίο διπλάσιο σε μέγεθος του «Νικηφόρος», εξοπλισμένο με πυροβόλα τα οποία δεν διαθέτουν τα πλοία του ελληνικού Λιμενικού Σώματος.

Λίγες ώρες μετά, πηγές του ΓΕΕΘΑ, ανέφεραν, ότι: «κανένα από τα δύο πλοία δεν έχει υποστεί ζημιά, ενώ ήδη η τουρκική ακταιωρός έχει επιστρέψει στα χωρικά ύδατα της Τουρκίας.» Το, «επέστρεψε», άρα «δεν μας απειλεί», αφού περίπου του δώσαμε και …κατάλαβε, μεγιστοποιεί την αποσιώπηση-ψεύδος της ανακοίνωσης στην οποία δεν γίνεται λόγος για …δύο τουρκικά πλοία και ένα το ελληνικό, σύνολο τρία, αλλά για δύο! Ούτε έγινε γνωστό, ότι το «Νικηφόρος» επισκευάστηκε «διακριτικά» αμέσως μετά.

Την ίδια μέρα ο Έλληνας Αρχηγός ΓΕΕΘΑ, Ναύαρχος Ευάγγελος Αποστολάκης, ΠΝ, ο οποίος συμμετείχε στην 178η Σύνοδο της Στρατιωτικής Επιτροπής του ΝΑΤΟ, στις Βρυξέλλες, 15-17/1/2018, «έκρουσε τον κώδωνα του κινδύνου», προς τον Τούρκο ομόλογό του, στο περιθώριο της Συνόδου, και σε προσωπική επαφή με τον Τούρκο ΓΕΕΘΑ, Χουλουσί Ακάρ, του είπε σχετικά με την συμπεριφορά της Άγκυρας στο Αιγαίο ότι: «κινδυνεύετε να έχετε ‘‘ατύχημα’’ στις τουρκικές ΕΔ, εάν συνεχίσετε τις προκλήσεις.»

Είναι …σαφές, ότι ο Τούρκος ΓΕΕΘΑ έκτοτε «έχασε τον ύπνο του». Και, ένα μήνα μετά, στις 12/2/2018, στις 23:40, άυπνος… καθώς ήταν, διέταξε το μήκους 100 μέτρων σκάφος UMUT της τουρκικής ακτοφυλακής, (εξοπλισμένο με κανόνια), να εμβολίσει το άοπλο ελληνικό πλοίο του ΛΣ, Γαύδος, (ΠΑΘ 090), (μήκους 57,52 μέτρων, με μέγιστη ταχύτητα 32 (!) κόμβων), στοχεύοντας το ακριβώς στη μέση. Ο εμβολισμός έγινε μετά από επικίνδυνους ελιγμούς, και πάλι στα Ίμια.

Όπως αφηγήθηκε μέλος του πληρώματος του «Γαύδος» στον τηλεοπτικό σταθμό «Epsilon»: «Ήμασταν στο ρελαντί (ασχολίαστο…)/Τους είδαμε που έρχονταν με ταχύτητα προς τη μεριά μας. Είχαμε εντολή για δ ι α κ ρ ι τ ι κ ή παρακολούθηση. Ήταν μακριά και πιστεύαμε ότι θα «έκοβαν» ή θα άλλαζαν πορεία την τελευταία στιγμή όπως κ ά ν ο υ ν  σ υ χ ν ά. Όμως αυτή τη φορά δεν έκοβαν, ερχόντουσαν κατά πάνω μας. Μας είχαν κεντράρει. Οι περισσότεροι από το πλήρωμα ήταν στη γέφυρα και την υπερκατασκευή. Εμείς τους φωνάζαμε α κ ο λ ο υ θ ώ ν τ α ς  τ ι ς  ο δ η γ ί ε ς: «Είστε στα ελληνικά χωρικά ύδατα! Απομακρυνθείτε!» Τουλάχιστον 5 φορές ειδοποιήσαμε. Δεν λάβαμε καμία απάντηση. Συνέχιζαν να πλησιάζουν με ταχύτητα. Στα 50 μέτρα (!!!;;;) καταλάβαμε ότι δεν θα κόψει. Ο κυβερνήτης του Γαύδος, φωνάζει: «Πρόσω όλα! Πάσει δυνάμει!». Τότε το 100 μέτρων βαρύ σιδερένιο σκαρί της τουρκικής ακτοφυλακής UMUT έπεσε με δύναμη πάνω στο πλωτό του λιμενικού. Ο κυβερνήτης δίνει αμέσως διαταγή.«Σ τ ο  μ η χ α ν ο τ ά σ ι ο  γ ρ ή γ ο ρ α! Δ ε ί τ ε  α ν β ά ζ ο υ μ ε  ν ε ρ ά»(!!!)/Μας βρήκε στα αριστερά. Ξήλωσε όλο το κατάστρωμα… Μας ρώτησαν αν μπορούμε να πλεύσουμε μέχρι τη Λέρο, απαντήσαμε θετικά και στην συνέχεια αποχωρήσαμε από το σημείο. /Ή θ ε λ α ν  ν ε κ ρ ο ύ ς!»

Στις 4/5/2018, 04.10, (πάλι άυπνος ο Τούρκος ΓΕΕΘΑ), το τουρκικό εμπορικό πλοίο «Karmate», 2.000 τόνων, και με ταχύτητα 9,5 κόμβων, πλέοντας 4 μίλια νοτιοανατολικά της Λέσβου, αγνόησε τα σήματα της ελληνικής κανονιοφόρου «Αρματωλός» (εκτόπισμα: 516 τόνοι, μέγιστη ταχύτητα: 22 κόμβοι) και τη χτύπησε πλαγιοπλαγίως. Ελάχιστα πιο πέρα παρακολουθούσαν τα δρώμενα, αν δεν συμμετείχαν (;) 2 ή 3 τούρκικα πολεμικά.

Επ’ αυτού, στην πρώτη, ανεκδιήγητη, ανακοίνωση του ελληνικού ΓΕΝ, όπου η Λέσβος αναφέρεται ως «Μυτιλήνη», σημειώνεται, επί λέξει, ότι: «το τουρκικό εμπορικό επακούμβησε με την κανονιοφόρο «Αρματωλός»,/εντός Εθνικής Χωρικής Θάλασσας, παραβιάζοντας το Διεθνή Κανονισμό Αποφυγής Σύγκρουσης στη Θάλασσα (ΔΚΑΣ), καθώς το εμπορικό πλοίο ήταν καταφθάνον./Δεν υπήρξαν τραυματίες ή σοβαρές ζημιές. Δ ε ν  υ π ή ρ ξ ε  μ ό λ υ ν σ η  τ ο υ  π ε ρ ι β ά λ λ ο ν τ ο ς. Μετά το συμβάν το εμπορικό πλοίο αύξησε (;…) ταχύτητα και απομακρύνθηκε, κινούμενο προς τις πλησιέστερες ακτές της Τουρκίας χωρίς να απαντήσει στις κλήσεις ασυρμάτου της κανονιοφόρου «Αρματωλός» /Η κανονιοφόρος «Αρματωλός» συνεχίζει την αποστολή της.»

Όμως, δέκα ώρες μετά το «Αρματωλός» ανεκλήθη στον Ναύσταθμο Σαλαμίνος και ο κυβερνήτης του αντικαταστάθηκε, ενώ σε λίγες μέρες μετατίθετο κανονικά, πράγμα που γι’ αυτόν σημαίνει υπαιτιότητα π ρ ι ν  κ α ν  γ ί ν ε ι  Ε Δ Ε. Μένει να εξηγηθεί: γιατί η ηγεσία του ΓΕΝ έκανε αυτό το δώρο… στους Τούρκους; Εκτός αυτού μας αφήνει άναυδους και το: «Δεν υπήρξε μόλυνση του περιβάλλοντος», η οποία για να συμβεί χρειάζεται γερό τράκο και δεν συνάδει με το, ότι έγινε μία απλή «επακούμβηση», ούτε με το, ότι το «Αρματωλός» «συνεχίζει την αποστολή του», όπως προσπάθησε να μας πείσει το ανακοινωθέν. Σημειώνεται, ότι δεν αναφέρθηκε από το ελληνικό ΓΕΝ, ότι το «Karmate» είναι πλοίο της τουρκικής ΜΙΤ, με γνωστό ιστορικό.

Στοιχειώδης ανάλυση

Και στα τρία επεισόδια υπάρχουν κοινά χαρακτηριστικά:

1. Τα τουρκικά πλοία που συγκρούονται με τα ελληνικά, προσπαθώντας να τα βουλιάξουν ή να τους προκαλέσουν ζημιές, έχουν το διπλάσιο εκτόπισμα από αυτά.
2. Οι Τούρκοι –απολύτως προβλέψιμοι!– βγαίνουν μονίμως «παγανιά» σε σχηματισμό στολίσκου 3-5 πλοίων. Ιστορικά ο τουρκικός στρατός για να πολεμήσει χρειάζεται πάντοτε τετραπλάσιες δυνάμεις από τους αντιπάλους του, και την «ανεκτική κάλυψη» Μεγάλων Δυνάμεων ή μιας «Συμμαχίας» η οποία «νίπτει τας χείρας της».
3. Όλα τα ελληνικά πλοία, ενώ είναι ταχύτερα των τουρκικών, μέχρι και με διπλάσια ταχύτητα, ποτέ δεν την αξιοποιούν και «περιμένουν» (;) πότε τα τούρκικα θα πέσουν επάνω τους.
4. Οι Έλληνες κυβερνήτες και τα πληρώματά τους μιλούν για: «δ ι α κ ρ ι τ ι κ ή» (!;) παρακολούθηση» των Τούρκων, ενώ αυτοί δεν τηρούν κανόνες ναυσιπλοΐας και συμπεριφέρονται σαν να κατέχουν ό λ ο τ ο Α ι γ α ί ο. Και, «σ υ χ ν ά», όπως κατετέθη σε ΕΔΕ, «οι Τούρκοι σ η μ α δ ε ύ ο υ ν τα ελληνικά και πέφτουν σκοπίμως επάνω τους.»
5. Είναι σαφές, ότι οι κυβερνήτες των ελληνικών σκαφών έχουν διαταγές «κατευνασμού» και όχι «αποτροπής». Έτσι, εκπέμπουν ματαίως προειδοποιήσεις δια του ασυρμάτου, ενώ η τουρκική πλευρά τους αγνοεί προκλητικά.
6. Στοιχειώδης γνώση της ιστορίας θα πληροφορούσε τους ταγούς μας, ότι το ενδοτικό ελληνικό δόγμα «κατευνασμού» έχει πίσω του τη διαβόητη, δήθεν «ελληνοτουρκική φιλία» η οποία διαχρονικά έβλαψε πολύ την Ελλάδα. Πατέρας (και) αυτής της καταστροφικής πολιτικής υπήρξε ο Ελευθέριος Βενιζέλος. Έτσι, ακόμη σήμερα η χώρα μας υποφέρει από το εθνικό πλεγματικό σύνδρομο του εξευμενισμού του «Τούρκου αφέντη». Θυμίζω, ότι το 1932 με ιδιόχειρη επιστολή του ο Ελευθέριος Βενιζέλος προς τον πρόεδρο απονομής βραβείων «Νόμπελ», ζητούσε να απονεμηθεί το «Νόμπελ Ειρήνης» στον Μουσταφά Κεμάλ. Ο οποίος μέχρι εκείνη τη στιγμή είχε κατασφάξει μαζί με τον Ινονού 2,5 εκατομμύρια Έλληνες και Αρμενίους. Θυμίζω ακόμη, ότι εκείνη, την ίδια χρονιά, υπογράφτηκε στην Τουρκία από τον Κεμάλ ο νόμος 2007/1932, ο οποίος προέβλεπε καταναγκαστική επιστράτευση σε «τάγματα εργασίας» των Ελλήνων ανδρών, 18-45 ετών, με αποτέλεσμα τον θάνατο σχεδόν όλων.
7. Απόρροια ανάλογων ενδοτικών αντιλήψεων αποτελούν και οι αστείες αγριάδες του Έλληνα ΓΕΕΘΑ προς τον Τούρκο ομόλογό του, τη στιγμή που αυτός του απαντά με πράξεις… στο Αιγαίο. Σημειώνεται, ότι το περιστατικό του «Γαύδος» κλιμάκωσε τα επεισόδια σε επίπεδο καθαρού εμβολισμού με σκοπό τη βύθιση.
8. Είναι σαφές, ότι Τούρκοι όχι μόνο δεν θα φύγουν από τα ελληνικά χωρικά ύδατα στο Αιγαίο, αλλά πλέον το καταπατούν ολόκληρο, μέσω συνεχών παράνομων NAVTEX, το κατέχουν όποτε θέλουν και για όσο χρόνο θέλουν. Είναι εξίσου σαφές, ακόμη και για ευήθεις, ότι η Τουρκία δεν θα συμμορφωθεί στον αιώνα τον άπαντα με την τακτική του «κατευνασμού» και της παθητικής στάσης η οποία της δίνει όλο και περισσότερα κεκτημένα στο Αιγαίο. Γιατί, νομιμότητα για την Τουρκία είναι μόνο η αρπαγή και η κατοχή, σε θάλασσα, αέρα, ξηρά.

Τα βαθύτερα αίτια, και η συνεχιζόμενη Μεταπολίτευση

Όμως, όλα τα επεισόδια συγκρούσεων πλοίων μας με τουρκικά δεν οφείλονται σε συμπτώσεις ή σε πιθανώς κακούς χειρισμούς κάποιων Ελλήνων κυβερνητών. Οι Έλληνες αξιωματικοί εκτελούν πιεστικές διαταγές οι οποίες αποτελούν κεντρική πολιτική όλων των μεταπολιτευτικών κυβερνήσεων. Θυμίζω πως το αρειμάνιο: «βυθίσατε το Χόρα», του Ανδρέα Παπανδρέου, κατέληξε, με την ουρά στα σκέλια, ως: «Mea culpa»… Όλες οι διαταγές «κατευνασμού» και η επαναλαμβανόμενη τ ρ ο μ ώ δ η ς  υ π ό μ ν η σ η του δήθεν «φόβου για ναυτικό ατύχημα» προέρχονται από την ανώτατη ηγεσία του στρατεύματος, από τους πολιτικούς προϊσταμένους τους, και την πολιτειακή ηγεσία της χώρας μας. Είναι, δε, πανομοιότυπες σε παθητικό πνεύμα και στην ξηρά, με όσα έγιναν πριν… και μετά τη σύλληψη των δύο στρατιωτικών μας στον Έβρο. Και εκεί τιμωρήθηκαν-μετατέθηκαν αμέσως (!) οι διοικητές των τοπικών μονάδων σαν να μην εκτελούσαν διαταγές της ανώτατης ηγεσίας. Υπάρχει, λοιπόν, συνειδητός σχεδιασμός των ταγών μας ο οποίος καταλήγει στο να εκχωρεί όλο και περισσότερη κυριαρχία του Αιγαίου στους Τούρκους. Όπως ακριβώς αυτοί το έχουν σχεδιάσει και επιβάλλει.

Όλα αυτά συμβαίνουν γιατί υπάρχει κάτι πάρα πολύ σάπιο στο βασίλειο των κληρονομικών πολιτικών της Μεταπολίτευσης, όπως και στους αριστερούς ρεβανσιστές που κυβερνούν σήμερα με νεοφιλελεύθερη πολιτική. Κι αυτό το σάπιο ξεκινά μετά το 1974, χρονιά του εγκληματικού πραξικοπήματος στην Κύπρο. Έκτοτε η δήθεν «αποκατάσταση της Δημοκρατίας» (των Μνημονίων) ποτέ δεν οδήγησε σε σωστές δομικές αλλαγές στο στράτευμα για την ανάκτηση της εθνικής μας αξιοπρέπειας και ασφάλειας. Η Ελλάδα ταπεινώθηκε ξανά στα Ίμια και συνεχίζει να ταπεινώνεται καθημερινά στο Αιγαίο. Ταυτόχρονα, στις δεκαετίες 1974-2018 οι ελληνικές ένοπλες δυνάμεις αποδιοργανώθηκαν εξοπλιστικά, μέσα σε πνεύμα διάλυσης και εθνομηδενισμού όπου γαλουχήθηκαν πολιτικοί τύπου Τσοχατζόπουλου και «μεσάζοντες» στο στράτευμα. Άπαντες προϊόντα της Μεταπολίτευσης.

Και επειδή όλοι δεν έχουμε μνήμη ψευτοδημοκρατικού χρυσόψαρου θυμίζω τα εξής:

Ι. Μετά το 1974 το ΓΕΕΘΑ ουσιαστικά καταστράφηκε δομικά χωρίς ποτέ να επανοικοδομηθεί. Ο Αρχηγός του έγινε υφιστάμενος πολιτικού προσώπου-υπουργού, συχνότατα ανίκανου και εθνικά επιζήμιου. Απόδειξη ο τραγικός Αρχηγός ΓΕΕΘΑ των Ιμίων, ναύαρχος, κ. Λιμπέρης. Ο κ. Θ. Πάγκαλο, είπε πρόσφατα, ότι εκείνο το μοιραίο βράδυ που οι Τούρκοι έβαζαν χέρι στο μισό Αιγαίο (και το έχουν ακόμη) το μόνο που πρότεινε ο κ. ναύαρχος ήταν την παραίτησή του στον πρωθυπουργό, κ. Σημίτη. Κι αυτό, όταν από αμερικανικές πηγές η κυβέρνηση έμαθε τηλεφωνικά…, ότι οι Τούρκοι κατέχουν τη μικρή Ίμια.

Σημείωση: για το αίσχος αυτό των Ιμίων, για κάποιους εθνοπροδοσία με νεκρούς, κανένας ταγός δεν φυλακίστηκε, όπως ορθά φυλακίστηκαν οι υπεύθυνοι του πραξικοπήματος της Κύπρου το 1974. Και είναι ζητήματα απολύτως συγκρίσιμα, γιατί οι Τούρκοι μετά τα Ίμια διχοτόμησαν και εγκαταστάθηκαν στο μισό Αιγαίο, και ε ν έ γ ρ α ψ α ν  σ τ ο υ ς  π α ρ ά κ τ ι ο υ ς  ν ο μ ο ύ ς  κ α ι  δ ή μ ο υ ς  τ η ς  Τ ο υ ρ κ ί α ς, (Σμύρνης, κ.α.), π ο λ λ ά  ε λ λ η ν ι κ ά  ν η σ ι ά,  ω ς  τ ο υ ρ κ ι κ ά  ε δ ά φ η. Όπως, ουσιαστικά, έκαναν και με τη μισή Κύπρο.

ΙΙ. Μετά το 1974, οι Αρχηγοί των τριών όπλων έγιναν και τυπικά υφιστάμενοι του εκάστοτε υπουργού και υφυπουργών. Κοινότοπο, ότι στην επιλογή των Αρχηγών ισχύουν πολιτικά κριτήρια. Σε κάποιες περιπτώσεις μόνο αυτά.

ΙΙΙ. Σε όλο το στράτευμα οι θέσεις που αντιστοιχούν στον βαθμό ταξιάρχου στρατού ξηράς και άνω έγιναν θέσεις πολιτικά εξαρτώμενες. Αν και συχνά οι πολιτικές παρεμβάσεις γίνονται και για βαθμούς κάτω του Αντισυνταγματάρχη. Τις τελευταίες 4 δεκαετίες, δεν νοείται προαγωγή στον βαθμό του ταξιάρχου και άνω χωρίς να ληφθούν υπόψη τα πολιτικά φρονήματα του αξιωματικού. Έτσι, προς δόξα της πρωθυπουργοκεντρικής ολιγαρχικής δημοκρατίας μας το φακέλωμα και η πολιτική διαπλοκή-διαφθορά του στρατεύματος συνεχίζεται.

ΙV. Η προώθηση μετρίας ικανότητας αξιωματικών σε ανώτερες και ανώτατες θέσεις έχουν χαρακτήρα καθεστωτικό. Δεν είναι τυχαίο, ότι σήμερα ανώτατα στρατιωτικά στελέχη έχουν προϋπηρεσία δίπλα σε πολιτικά πρόσωπα.

 Εν κατακλείδι, έχουμε να κάνουμε με ζήτημα «ζωής ή θανάτου» για τη χώρα και το στράτευμα. Αντίθετα με όσα μας εκμαύλιζαν από το 1922 και μετά, περί «ελληνοτουρκικής φιλίας» με την γείτονα, αυτή μας κατέστρεψε.

Η πραγματικότητα αποδεικνύει, ότι πρέπει επειγόντως να αναζητήσουμε την αλήθεια για το πώς φτάσαμε στη σημερινή κατάντια: Ίμια-Μνημόνια και στην πράξη απώλεια εθνικής κυριαρχίας στο Αιγαίο, όπου δεν τολμούμε να επεκτείνουμε τα νόμιμα χωρικά μας ύδατα στα 12 μίλια.

Είναι καιρός να αποκαθηλώσουμε από το βάθρο του «εθνάρχη» πρόσωπα, αλλά και πολιτικές που διαχρονικά μας εξόντωσαν ως χώρα και ως έθνος. Η κριτική αυτεπίγνωση θα προκύψει από όλα τα νεώτερα ιστορικά στοιχεία και ντοκουμέντα. Είναι η τελευταία μας ευκαιρία να κινηθούμε προς την αντίθετη πορεία από εκείνη που μας οδήγησε σε εμβληματικές εθνικές καταστροφές, όπως εκείνη του 1922 και όσων εθνοκτόνων σε βάρος της Ελλάδος διέπραξε η Τουρκία μέχρι το 1974. Όπως, και από τα Ίμια μέχρι τον σύγχρονο de facto διαχωρισμό του Αιγαίου, που επιβάλλει η Τουρκία.

Ο ιστορικός χρόνος λειτουργεί σωρευτικά στα εθνικά λάθη. Αποτελεί ελαχίστη αντίδραση η αλλαγή του ε ν δ ο τ ι κ ο ύ δόγματος «κατευνασμού» σε δόγμα «αποτροπής», με ό, τ ι  α υ τ ό  σ η μ α ί ν ε ι  ε π ι χ ε ι ρ η σ ι α κ ά. Ας μη περιμένουμε μια ακόμη μεγαλύτερη εθνική καταστροφή για να ξυπνήσουμε, αφήνοντας το στρατηγικό πλεονέκτημα στα χέρια των Τούρκων. Είναι ζήτημα εθνικής επιβίωσης.

* Ο Γιώργος Ρωμανός είναι συγγραφέας, ιστορικός ερευνητής

http://www.anixneuseis.gr