Ελληνοτουρκική «προσέγγιση»: Περιμένοντας τον Τραμπ

Σε ομιχλώδες τοπίο πλέει το κυβερνητικό αφήγημα περί «ήρεμων υδάτων» στο Αιγαίο, κινδυνεύοντας να πέσει σε ύφαλο. Ως όλα δείχνουν, η πολυδιαφημισμένη -από Αθήνα αλλά και Αγκυρα- ελληνοτουρκική «προσέγγιση» παίρνει παράταση, αφού και στις δύο πρωτεύουσες αναμένουν τις πολιτικές που θα ακολουθήσει η νέα αμερικανική κυβέρνηση Τραμπ έναντι της Ελλάδας και της Τουρκίας.

Είναι ενδεικτικό ότι, παρά τις πομπώδεις εξαγγελίες τους προηγούμενους μήνες περί νέων επαφών Μητσοτάκη – Ερντογάν και συνεδρίασης του Ανωτάτου Συμβουλίου Συνεργασίας Ελλάδας – Τουρκίας, προς το παρόν τα πάντα έχουν «παγώσει». Ετσι, με τις πλάτες της Αθήνας, η Αγκυρα μπορεί να προβάλλει υπερατλαντικά και στις Βρυξέλλες ότι είναι το «καλό παιδί» και επιδιώκει τον «διάλογο».

Την ίδια στιγμή, όμως, παρατηρούνται κάποιες διαφορές στη ρητορική της Αγκυρας, όπως εσχάτως, το -δια του Μπαχτσελί– ανέβασμα των τόνων κατά της Ελλάδας. Συνήθης πρακτική του κυβερνητικού «συνεταίρου» του Ερντογάν, ακροδεξιού εθνικιστή, «Γκρίζου λύκου», τον οποίο η Αγκυρα βάζει μπροστά όποτε δεν θέλει να προβεί σε επίσημες ανακοινώσεις. Εξάλλου, θέλει να δείχνει ότι τίποτα δεν έχει αλλάξει στη διπλωματική – ειρηνική «προσέγγιση» Ελλάδας – Τουρκίας.

Σε αυτά, ωστόσο, προστίθεται και το σενάριο απόβασης (σε ελληνικό νησί) στη μεγάλη τουρκική άσκηση, «Γαλάζια πατρίδα», καθώς και κάποιες λίγες παραβιάσεις του Ελληνικού Εναέριου Χώρου, που είχαν καιρό να σημειωθούν. Ενδείξεις, πάντως, που δεν αποτελούν καίριες αλλαγές στην τουρκική πρακτική, εάν ληφθεί υπόψιν, ότι εν μέσω μηνός μέλιτος στα ελληνοτουρκικά, προ μηνών, παρουσία τουρκικών πολεμικών πλοίων, νοτίως της Κάσου, η Αγκυρα «μπλόκαρε» έρευνες εντός της ελληνικής ΑΟΖ. Συνεχίζει, δηλαδή, συστηματικά την προσπάθεια δορυφοριοποίησης – «φινλανδοποίησης» της Ελλάδας.

Η «καυτή» ατζέντα Τραμπ

Προτού καν ορκιστεί, ο Τραμπ, με την «εμπορική» – «συναλλακτική» πρακτική που τον διακρίνει, όπως και στην πρώτη θητεία του, κατέστησε σαφές ποια είναι τα «καυτά» θέματα της ατζέντας του:

1. Η Κίνα, της οποίας τον πρόεδρο κάλεσε -έστω για επικοινωνιακού λόγους εντυπωσιασμού- στην ορκωμοσία, ανεξαρτήτως εάν γνώριζε πως ο Σι δεν θα παραστεί.

2. Το Μεσανατολικό και η σφαγή στη Γάζα, όπου κατάφερε να εκμαιεύσει -και να επιβάλλει, όπως πολλοί σχολιαστές αναφέρουν- συμφωνία εκεχειρίας ανάμεσα στο Ισραήλ και τη Χαμάς.

3. Το Ουκρανικό, όπου, σύμφωνα με πάμπολλες πληροφορίες που εμφανίζονται στον αμερικανικό Τύπο, υπάρχει τρομερή παρασκηνιακή κινητικότητα, προκειμένου να λήξει ο πόλεμος Ρωσίας – Δύσης. Στοίχημα, πάντως, εξαιρετικά δύσκολο, αν και τόσο στην Ουάσιγκτον, όσο και στη Μόσχα θεωρείται εφικτό.

4. Η επιβολή των αμερικανικών επιταγών έναντι της Ευρώπης, Λατινικής Αμερικής, Καναδά, κ.ο.κ.

Μέσα σε αυτό το περιβάλλον, ουδόλως μπορούν να αγνοηθούν τα ελληνοτουρκικά, αν και τίποτε -έως τώρα- δεν δείχνει ότι είναι η υψηλή προτεραιότητα του Λευκού Οίκου. Ωστόσο, λόγω των καίριων εξελίξεων στη Συρία, η Τουρκία αποκτά αναβαθμισμένο ρόλο στην περιοχή. Κάτι που, εκ των πραγμάτων, επηρεάζει το σκηνικό στην Ανατολική Μεσόγειο, και αναμφισβήτητα η γείτων θα φροντίσει με κάθε τρόπο να εκμεταλλευτεί το Συριακό στη «συναλλαγή» της με τις ΗΠΑ. Γεγονός που αυτομάτως αγγίζει άμεσα τις Ελλάδα, Κύπρο, Αίγυπτο και Ισραήλ. Στην Κύπρο, ως γνωστόν, από τις τελευταίες αποφάσεις που υπέγραψε ο απελθών πρόεδρος, Τζο Μπάϊντεν, ήταν να της δοθεί η δυνατότητα απόκτησης αμερικανικών οπλικών συστημάτων, ενώ ήδη η Λευκωσία έχει προβεί σε σημαντικές εξοπλιστικές αγορές από το Ισραήλ.

Αλλά και η θέση της Ελλάδας ανάμεσα σε «καυτά» μέτωπα, όπως της Ουκρανίας – Μαύρης Θάλασσας, Μεσανατολικού, Βορείας Αφρικής (μεταξύ άλλων, Λιβύη), αλλά και στην επίφοβη κατάσταση στα Βαλκάνια, ουδόλως μπορεί να αγνοηθεί.

Συνάντηση Μητσοτάκη – Ερντογάν

Η εφημερίδα, «Καθημερινή», αναφερόμενη στις πρόσφατες δηλώσεις Μπαχτσελί, ο οποίος ούτε λίγο ούτε πολύ είπε ότι τα Δωδεκάνησα ανήκουν στην Τουρκία και επανέλαβε τη γνωστή τουρκική «καραμέλα» της αποστρατιωτικοποίησης ελληνικών νησιών, ανέλαβε να μας πει ότι … «κι’ όμως, ο Μπαχτελί δεν τρελάθηκε». Μεταφέροντας, κατ’ αυτό τον τρόπο, τις διαθέσεις που επικρατούν στα απέναντι μικρασιατικά παράλια σχετικά με τους πυραυλικούς εξοπλισμούς των νεώτερων πολεμικών πλοίων που θα πάρει η Ελλάδα, των υποβρυχίων που θα εκσυγχρονιστούν (και πιθανώς, των νέων που θα αγοραστούν), καθώς και ισραηλινών πυραυλικών αντιαρματικών συστημάτων που θα αναπτυχθούν στον Εβρο και νησιά του Αιγαίου.

Βέβαια, η ανακίνηση θέματος στρατιωτικοποίησης ελληνικών νησιών εκ μέρους του Μπαχτσελί, ήταν προσχηματική. Δήθεν, πήρε αφορμή ελληνικό δημοσίευμα περί ελληνικών εξοπλισμών στο Αιγαίο, το οποίο αναπαρήγαγαν τουρκικά ΜΜΕ. Στην πραγματικότητα, τόσο το ο νέος ελληνικός αντιαεροπορικός – αντιdrone «θόλος», όσο και άλλα εξοπλιστικά προγράμματα είναι γνωστά εδώ και τουλάχιστον ένα – δύο χρόνια. Ορισμένα περισσότερο.

Οπως αναφέρει η «Καθημερινή», κατά πληροφορίες της, «η επίσκεψη του Κυριάκου Μητσοτάκη στην Τουρκία για τη συνεδρίαση του Ανωτάτου Συμβουλίου Συνεργασίας Ελλάδας – Τουρκίας δεν προβλέπεται να γίνει τον Ιανουάριο, αλλά ούτε και τον Φεβρουάριο όπως είχε προγραμματιστεί αρχικά. Σύμφωνα με τα πιο αισιόδοξα σενάρια, τον Μάρτιο, δίχως να έχει καθοριστεί κάποια συγκεκριμένη ημερομηνία. Μέχρι στιγμής οι προετοιμασίες γίνονται με αργούς ρυθμούς».

Ταυτόχρονα, σύμφωνα με την εφημερίδα, «Πρώτο Θέμα», «η συνάντηση Γιώργου Γεραπετρίτη – Χακάν Φιντάν, η οποία είχε προαναγγελθεί για τον Ιανουάριο προκειμένου να προετοιμαστεί το Ανώτατο Συμβούλιο Συνεργασίας στην Αγκυρα, δεν έχει ακόμη προσδιοριστεί χρονικά. Αυτό σημαίνει ότι μετατίθενται και οι συναντήσεις στο πλαίσιο του Πολιτικού Διαλόγου και των στρατιωτικών ΜΟΕ, και εκ των πραγμάτων πηγαίνει όλο και πιο πίσω η συνάντηση Κορυφής Μητσοτάκη – Ερντογάν».

Κατά το ίδιο δημοσίευμα, η τουρκική πλευρά, «έχοντας πλέον αφοσιωθεί σχεδόν αποκλειστικά στη Συρία και στο νέο ρόλο της χώρας στη Μέση Ανατολή, το μόνο που επιδιώκει στο Αιγαίο είναι να μην υπάρχουν «ενοχλητικές κινήσεις» από ελληνικής πλευράς».

   Αναδημοσίευση  απο https://neostrategy.gr/