ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ 1 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ
Γεγονότα
Γεννήσεις
Θάνατοι
1 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ
.
451.—Ολοκληρώνεται η Οικουμενική Σύνοδος της Χαλκηδόνας. Καθόρισε το ορθόδοξο δόγμα σχετικά με τις δύο φύσεις του Χριστού και καταδίκασε τον Μονοφυσιτισμό. Το
έτος 451 μ.Χ., επί Αυτοκρατορίας του Αγίου Μαρκιανού και της Αγίας
Πουλχερίας, συγκλήθηκε Σύνοδος από 630 Πατέρες στην Χαλκηδόνα (πόλη που
βρίσκεται στις ακτές του Βοσπόρου, απέναντι από την Κωνσταντινούπολη), η
οποία εκαλείτο να αντιμετωπίσει την αίρεση του μονοφυσιτισμού, της
οποίας κύριοι εκπρόσωποι απέβησαν οι αιρετικοί Ευτυχής και Διόσκορος. Η
Σύνοδος του 451 αναγνωρίστηκε από την Εκκλησία ως η Δ’ Οικουμενική. Ο
αυτοκράτορας Μαρκιανός συγκάλεσε το 451 την Δ΄ Οικουμενική Σύνοδο στην
Χαλκηδόνα με σκοπό την αντιμετώπιση της αίρεσης του μονοφυσιτισμού και
των πρωταγωνιστών της λεγόμενης Ληστρικής συνόδου. Στη Δ΄ Οικουμενική
Σύνοδο, λοιπόν, καθαιρέθηκε ο Ευτυχής και ο Διόσκορος και παράλληλα
διατυπώθηκε ο περίφημος, πλέον, Όρος:
«Επόμενοι τοίνυν τοις Αγίοις
Πατράσιν, ένα και τον αυτόν ομολογείν Υιόν τον Κύριον ημών Ιησούν
Χριστόν συμφώνως άπαντες εκδιδάσκομεν, τέλειον τον αυτόν εν θεότητι και
τέλειον τον αυτόν εν ανθρωπότητι, Θεόν αληθώς και άνθρωπον αληθώς τον
αυτόν εκ ψυχής λογικής και σώματος, ομοούσιον τω Πατρί κατά την Θεότητα
και ομοούσιον ημίν κατά την ανθρωπότητα, κατά πάντα όμοιον ημίν χωρίς
αμαρτίας· προ αιώνων μεν εκ του Πατρός γεννηθέντα κατά την Θεότητα, επ’
εσχάτων δε των ημερών τον αυτόν δι’ ημάς και διά την ημετέραν σωτηρίαν
εκ Μαρίας της Παρθένου της Θεοτόκου κατά την ανθρωπότητα, ένα και τον
αυτόν Χριστόν, Υιόν, Κύριον, Μονογενή, εν δύο φύσεσιν ασυγχύτως,
ατρέπτως, αδιαιρέτως, αχωρίστως γνωριζόμενον, ουδαμού της των φύσεων
διαφοράς ανηρημένης διά την ένωσιν, σωζομένης δε μάλλον της ιδιότητος
εκατέρας φύσεως και εις εν πρόσωπον και μίαν υπόστασιν συντρεχούσης, ουκ
εις δύο πρόσωπα μεριζόμενον ή διαιρούμενον, αλλ’ ένα και τον αυτόν Υιόν
Μονογενή, Θεόν Λόγον, Κύριον Ιησούν Χριστόν, καθάπερ άνωθεν οι προφήται
περί αυτού και αυτός ημάς Ιησούς Χριστός εξεπαίδευσε και το των Πατέρων
ημίν παρέδωκε Σύμβολον».
Μετά δε την υπογραφή του Όρου, οι
Θεοφόροι Πατέρες αναφώνησαν προς τον Αυτοκράτορα: «διά σου βεβαία η
πίστις. Τους αιρετικούς συ εδίωξας. Νεστορίω καί Ευτυχεί ανάθεμα.
Ανάθεμα και Διοσκόρω … Νεστορίω και Ευτυχεί και Διοσκόρω ανάθεμα … τους
αιρετικούς υμείς εξεβάλετε· Νεστορίω και Ευτυχεί και Διοσκόρω ανάθεμα. Η
Τριάς τους τρεις καθείλε· η Τριάς τους τρεις εξέβαλε». Σημ: αρκετά
χρόνια αργότερα, το 787, η Ζ´ Οικουμενική Σύνοδος αποκάλεσε τον Διόσκορο
επίσης αιρετικό.
Σημείωση:
Ο Ευτυχής ήταν αρχιμανδρίτης και ηγείτο ενός μοναστηριού στην
Κωνσταντινούπολη ενώ ο Διόσκορος ήταν ο διάκονος του Αγίου Κυρίλλου και
τον διαδέχθηκε μετά τον θάνατο του δευτέρου, το 444.
Για περισσότερες λεπτομέριες όσον αφορά τους Κανόνες της Δ’ Οικουμενικής Συνόδου βλ. http://www.egolpion.com/72D01DBB.el.aspx
1539.—Αρχίζει η κατασκευή του Ελληνικού Ιερού Ναού του Αγίου Γεωργίου Βενετίας, προς χάρην των Μανιατών της πόλης.
1797.—Ο
Ευγένιος Μπωαρναί, αφιχθείς είς Κέρκυραν, κατά διαταγήν τού Βοναπάρτου,
αναγγέλλει τήν συγχώνευσιν τών Ιονίων νήσων εις την Γαλλίαν και την
διαίρεσίν των είς τρείς νομούς. (Οι Γάλλοι εξεδιώχθησαν εκείθεν τήν
5-3-1799 υπό τών Ρώσων καί Τούρκων οίτινες ήσαν σύμμαχοι κατά τήν εποχήν
εκείνην).
1800.—Οι
αντιπρόσωποι της Γερουσίας των νήσων του Ιονίου, Αντ. Καποδίστριας και
Νικ. Σιγούρος, γίνονται δεκτοί στην Κωνσταντινούπολη και παραλαμβάνουν
από τον μέγα βεζύρη το σύνταγμα, το οποίο αναγνωρίζει την αυτονομία των
Επτανήσων. Την σημαία του νέου κράτους ευλογεί ο Οικουμενικός
Πατριάρχης.
1821.—Ναυμαχία βορείως του Ηρακλείου Κρήτης, μεταξύ Τουρκικού και Ελληνικού Στόλου, υπό το Ναύαρχο Α. Μιαούλη.
1822.—Κατά
τον έρανον πού έγινε διά τήν εκκίνησιν τού στόλου, ό Νικηταράς
προσέφερεν ένα πολύτιμο σπαθί, πού είχε πάρει από τά λάφυρα τού
Ναυπλίου, καί τό οποίον εξετιμήθη αντί 3.000 γροσίων. «Αυτό έχω, αυτό
δίνω», είπε ο πάμπτωχος Νικήτας. Αλλ’ οι Υδραίοι τού τό επέστρεψαν μέ
τήν ακόλουθον επιστολήν: «Τό όπλο τούτο αξίζει όχι 3.000 γρόσια, άλλ’
είναι ανεκτίμητον, όταν είναι είς χείρας σου».
.—Συνήφθη
σφοδρά μάχη μεταξύ Ελλήνων και Τούρκων εις τα Καλύβια (ή Καγκέλια;; )
Λοκρίδος. Εις την μάχην ενίκησαν οι Τούρκοι και εφονεύθη ο Έλλην
οπλαρχηγός Κατσικογιάννης.
1824.—Ο
ελληνικός στόλος, αποτελούμενος έκ 45 μικρών πλοίων, υπό τόν Άνδρέαν
Μιαούλην, διασκορπίζει παρά τήν Κρήτην τήν έξ υπερδιακοσίων πλοίων
μεγάλην αρμάδαν τού Ιμβραήμ καί αιχμαλωτίζει πολλά μεταγωγικά μέ τροφάς
καί πολεμοφόδια.
1825.—Ο
Γ. Καραϊσκάκης αφού διήλθε μέσω της περιοχής του Βάλτου με 3.000 άνδρες
του νικά τούς Τούρκους του Ντελήμπαση παρά τήν Λάσπην τού Καρβασαρά
(Αιτωλοακαρνανία) καί προξενεί είς αυτούς μεγάλην φθοράν.
1843.—Ο Όθων συγκαλεί Εθνοσυνέλευση για την κατάρτιση Συντάγματος, ως απόρροια του κινήματος της 3ης του Σεπτέμβρη.
1894.—Νέος
Δήμαρχος Αθηνών ο Δημήτριος Σιλυβριώτης. Η θητεία του έληξε στις 30
Νοεμβρίου του 1895 όπου και ανέλαβε ο Λάμπρος Καλιφρονάς.
1903.—Η παράσταση της “Ορέστιας” στο Βασιλικό Θέατρο Αθηνών γίνεται αφορμή για αιματηρά επεισόδια (Ορεστιακά).
1909.—Εις την πρωτεύουσαν, αρχίζει τας εργασίας του το Α΄ Πανελλήνιον Συνέδριον Γεωργίας, Βιομηχανίας και Εμπορίου.
1912.—Οι
ελληνικές δυνάμεις μάχονται εναντίον των Τούρκων εις Ήπειρον.
Προσκοπικές δυνάμεις μετά τις επί τετραημέρου μάχες στο χωρίο Μπουράτσα.
.—Η Ελλάς δια μέσω του στρατού της καταλαμβάνει την Σαμοθράκην.
1913.—Υπογράφεται το κείμενο της Συμφωνίας Ειρήνης μεταξύ Τουρκίας και Ελλάδας.
1918.—Μοίρα του ελληνικού στόλου με επικεφαλής το θωρηκτό «Γ. Αβέρωφ» αγκυροβολεί στον Κεράτιο Κόλπο της Κωνσταντινούπολης.
1919.—Στο μέτωπο στη Μ. Ασία γίνεται δράση περιπόλων.
1920.—Ο ελληνικός στρατός στη Μ. Ασία δρα με περιπόλους.
.—Στις
εθνικές εκλογές ηττάται το κόμμα των Φιλελευθέρων από την Ηνωμένη
Αντιπολίτευση. Τέσσερις ημέρες μετά ο Βενιζέλος αναχωρεί για το Παρίσι.
Οι Ελληνικές βουλευτικές εκλογές του
1920 υπήρξαν οι μοναδικές στη παγκόσμια ιστορία εκλογές που διεξήχθησαν
σε χώρα κατά διάρκεια πολεμικών επιχειρήσεων. Την απόφαση της διεξαγωγής
τους, έλαβε προσωπικά ο ίδιος ο Ελευθέριος Βενιζέλος, που είχε αναλάβει
πρωθυπουργός όχι από δημοκρατικές διαδικασίες, αλλά κατά το Κίνημα
Εθνικής Αμύνης, χωρίς να υπήρχε κάποιος έκτακτος ή σπουδαίος λόγος.
Αρχικά μετά τη διάλυση της Βουλής οι εκλογές αυτές προκηρύχθηκαν για τις 25 Οκτωβρίου του 1920.
Δεκατρείς όμως ημέρες πριν την
διεξαγωγή τους πέθανε αιφνίδια από δάγκωμα πιθήκου ο Βασιλεύς
Αλέξανδρος. Έτσι στη θέση του ορίστηκε αντιβασιλεύς ο ναύαρχος
Κουντουριώτης. Τελικά οι εκλογές διεξήχθησαν στις 1 Νοεμβρίου 1920, και
ουσιαστικά ανάμεσα σε δύο παρατάξεις για πρώτη φορά στην Ελληνική
κοινοβουλευτική ιστορία, ακριβώς λόγω της πόλωσης που επικρατούσε την
εποχή εκείνη. Το ένα ήταν το κυβερνών Κόμμα των Φιλελευθέρων και το άλλο
η Ηνωμένη Αντιπολίτευσις, η οποία ήταν η ένωση όλων των υπολοίπων
κομμάτων (Κόμμα Εθνικοφρόνων, Συντηρητικό Κόμμα, Μεταρρυθμιστικό Κόμμα,
Σοσιαλιστικό Εργατικό Κόμμα, κ.α. μικρότερα).
Από τις εκλογές αυτές νικητής
αναδείχθηκε η Ηνωμένη Αντιπολίτευσις ενώ ο ίδιος ο Ελευθέριος Βενιζέλος
που πριν λίγους μήνες η Βουλή τον είχε ανακηρύξει “άξιον της Ελλάδος,
ευεργέτην και σωτήρα της πατρίδος” δεν εκλέχθηκε ούτε βουλευτής.
Κυβέρνηση σχηματίζει ο Δημήτριος
Ράλλης και στις 24 Ιανουαρίου 1921 ο Ν. Καλογερόπουλος ενω στο
Μικρασιατικό μέτωπο φαίνονται τα πρώτα σύννεφα. Στις 26 Μαρτίου 1921 ο
Δ. Γούναρης και μετά στις 22 Μαρτίου ο Π. Πρωτοπαπαδάκης. Τον Αύγουστο
επέρχεται η Μικρασιατική Καταστροφή. Μετά έχουμε κυβερνήσεις των Ν.
Τριανταφυλάκου και Στ.Γονατά.
* Σημειώνεται ότι σε αυτές τις
εκλογές ψήφισαν για πρώτη και τελευταία φορά Έλληνες από τη μόλις
απελευθερωμένη Ανατολική Θράκη.
* Στο μέτωπο της Μικράς Ασίας,
καθώς και στη Δυτική και Ανατολική Θράκη, οι εκλογές διεξήχθησαν για
πρώτη φορά στην Ελλάδα, με χάρτινο ψηφοδέλτιο αντί με σφαιρίδια. Ο
Ελευθέριος Βενιζέλος είχε δηλώσει ότι οι Θράκες είναι εγγράματοι με
μακρά παράδοση σε τέτοιου είδους διαδικασίες[1].
* Μετά την αποτυχία του αυτή ο Ε. Βενιζέλος κατέφυγε στο Παρίσι. Το ίδιο έτος έχασε τις εκλογές και ο Κλεμανσό.
* Για τη διενέργεια των εκλογών
αυτών πολύ χαρακτηριστική και κατηγορηματική υπήρξε η άποψη που
διατύπωσε ο μετριοπαθής πολιτικός Κ. Ζαβιτσιάνος που έγραψε:
“Η ενέργεια εκλογών το 1920 ουδαμόθεν εδικαιολογείτο. Μεγαλύτερον πολιτικόν σφάλμα ήτο αδύνατον να διαπραχθή”. [wiki παιδεία]
1921.—Στη Μ. Ασία στο ελληνοτουρκικό μέτωπο γίνεται δράσις πυροβολικού και περιπόλων.
1940.—Οι Ιταλοί χρησιμοποιούντες μηχανοκινήτους φάλαγγες κατορθώνουν εις το αλβανικόν μέτωπον και αποσπούν το όρος Βούζιον.
.—Ο Υπλγός Αλέξανδρος Διάκος,
από την Δωδεκάνησο (νήσο Χάλκη), επιτιθέμενος με τον Λόχο του στην
Τσούκα Πίνδου, πέφτει ηρωικά μαχόμενος. Είναι ο πρώτος πεσών Έλληνας
Αξιωματικός του Στρατού Ξηράς κατά τον Ελληνοϊταλικό Πόλεμο. [Σημ. Φ.Μ.:
Την διοίκηση του Λόχου, μετά τον θάνατο του Διάκου, αναλαμβάνει ο Έφ.
Ανθλγός Ελευθέριος Ντάσκας, ο οποίος μετά από λίγες στιγμές πέφτει και
αυτός μαχόμενος ηρωικώς. Είναι ο πρώτος πεσών Έφεδρος Αξιωματικός του
πολέμου. Άξιοι, όσο και ο τελευταίος στρατιώτης που έδωσε το αίμα του
για την Πατρίδα.] (βλ. και προηγούμενη 31/10)
1943.—Ο
Ιερός Λόχος (το 1ο κλιμάκιο) που δύο μέρες πριν μεταφέρθηκε στη Σάμο,
ενισχύεται με άνδρες του που μεταφέρθηκαν με πολεμικά πλοία.
1944.—Οι Βρετανοί καταλαμβάνουν την Θεσσαλονίκη.
1945.—Και νέα de facto κυβέρνηση υπό την προεδρία του Παναγιώτη Κανελλόπουλου. Δεν θα καταφέρει να βγάλει τον μήνα.
1948.—Εκλέγεται Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως ο Αθηναγόρας (25 Μαρτίου 1886 – 7 Ιουλίου 1972).
Ο Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως
Αθηναγόρας (25 Μαρτίου 1886 – 7 Ιουλίου 1972) γεννήθηκε στα Τσαραπλανά
(σημερινό Βασιλικό) της Ηπείρου, που εκείνη την περίοδο ακόμα αποτελούσε
έδαφος της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, στις 25 Μαρτίου 1886 και το
κοσμικό του όνομα ήταν Αριστοκλής Σπύρου. Το 1903 εισήχθη στη Θεολογική
Σχολή Χάλκης. Το 1910, έλαβε το πτυχίο του στη θεολογία, εκάρη μοναχός
και χειροτονήθηκε διάκονος. Το 1919, ο τότε Αρχιεπίσκοπος Αθηνών
Μελέτιος Μεταξάκης τον προσέλαβε αρχιδιάκονο και γραμματέα της
Αρχιεπισκοπής. Το Δεκέμβριο του 1922, και ενώ ακόμα ήταν διάκονος,
εξελέγη Μητροπολίτης Κέρκυρας. Το 1930, ορίστηκε από την Ιερά
Πατριαρχική Σύνοδο Αρχιεπίσκοπος Βορείου και της Νοτίου Αμερικής και
χρημάτισε σε αυτή τη θέση μέχρι το 1948. Κατά τη διάρκεια της εκεί
θητείας του κατόρθωσε να ενώσει τις διαιρεμένες από τον εθνικό διχασμό
κοινότητες, έδωσε ιδιαίτερο βάρος στην ανέγερση ναών και σχολείων και
ίδρυσε την ελληνορθόδοξη σχολή θεολογίας του Τιμίου Σταυρού στη Βοστώνη.
Μετά την παραίτηση του Μαξίμου Ε΄, εξελέγη Πατριάρχης
Κωνσταντινουπόλεως στις 1 Νοεμβρίου του 1948. Ήταν ο πρώτος Πατριάρχης
που εξελέγη χωρίς να έχει την τουρκική υπηκοότητα, κατόπιν πιέσεων από
την Αμερικανική Κυβέρνηση. Τουρκικό διαβατήριο του δόθηκε από το Νομάρχη
Κωνσταντινούπολης στο αεροδρόμιο, κατά την άφιξή του, με το σκεπτικό
ότι είχε γεννηθεί στο έδαφος της πρώην Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.
1968.—Πεθαίνει
ο επονομαζόμενος και «Γέρος της Δημοκρατίας» Γεώργιος Παπανδρέου,
πολιτικός και πρωθυπουργός. Διετέλεσε τρεις φορές Προθυπουργός της
Ελλάδος ενώ η πολιτική του σταδιοδρομία ξεκίνησε δίπλα στον Ελευθέριο
Βενιζέλο ως Νομάρχη Λέσβου. Γεννήθηκε στην Αγία Μαρίνα του Νομού Αχαΐας
στις 18 Φεβρουαρίου του 1888 και είναι ο ’’πατριάρχης’’ της γνωστής
οικογένειας πρωθυπουργών..
1974.—Εγκρίνεται
από τη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ το ψήφισμα για το Κυπριακό.
Συγκεκριμένα, ζητά την επιστροφή των προσφύγων και την διασφάλιση του
βασικού δικαιώματος της Κυπριακής Δημοκρατίας για ανεξαρτησία, κυριαρχία
και εδαφική ακεραιότητα.
.—Ο
προϊστάμενος της εισαγγελίας Εφετών Αθηνών ασκεί ποινική δίωξη εναντίον
των Γ. Παπαδόπουλου, Σ. Παττακού, Ν. Μακαρέζου και 62 ακόμη
πραξικοπηματιών για εσχάτη προδοσία.
1988.—Ασκείται
ποινική δίωξη εναντίον του προέδρου του Ολυμπιακού, Γιώργου Κοσκωτά,
για παράνομες συναλλαγές με την τράπεζα “Merrill Lynch”. Από τις έρευνες
προκείπτει τεράστιο σκάνδαλο με εμπλεκόμενους αρκετούς πολιτικούς.
1993.—Η Ευρωπαϊκή Κοινότητα μετονομάζεται σε Ευρωπαϊκή Ένωση.
2000.—Πεθαίνει ο σερ Στήβεν Ράνσιμαν, κορυφαίος Βρετανός βυζαντινολόγος. Είχε γεννηθεί στις 7 Ιουλίου του 1903.
Γεννήθηκε στο Νορθούμπερλαντ στις 7
Ιουλίου 1903. Ο παππούς του ήταν Λόρδος Ράνσιμαν και ο πατέρας του ο
υποκόμης Ράνσιμαν του Ντόξφορντ, ο ίδιος όμως ως δευτερότοκος γιος δεν
κληρονόμησε κανέναν από τους οικογενειακούς τίτλους. Λέγεται ότι σε
ηλικία 5 ετών μιλούσε και διάβαζε ελληνικά και λατινικά. Κατά τη
διάρκεια των σπουδών και των μελετών του έμαθε αρκετές από τις δυτικές
γλώσσες, καθώς και Αραβικά, Περσικά, Τουρκικά, εβραϊκά, συριακά,
αρμενικά και γεωργιανά για τη μελέτη των πηγών της Μεσαιωνικής ιστορίας.
Το 1921 εισήλθε στο Trinity College του Καίμπριτζ, για σπουδές στην
Ιστορία. Μετά την ολοκλήρωση των σπουδών του άρχισε να ταξιδεύει,
εκμεταλλευόμενος την περιουσία που κληρονόμησε από τον παππού του. Το
διάστημα 1942-1945 υπήρξε καθηγητής Βυζαντινής Ιστορίας και Τέχνης στο
Πανεπιστήμιο της Κωνσταντινούπολης. Χάρη στην έρευνα που έκανε την
περίοδο αυτή στην Τουρκία δημοσίευσε το διάστημα 1951-1954 σε 3 τόμους
το μνημειώδες έργο του για την Ιστορία των Σταυροφοριών. Στα χρόνια που
ακολούθησαν δημοσίευσε πληθώρα έργων για την ιστορία του Βυζαντίου και
των γειτόνων του, σε όλο το εύρος από τη Συρία μέχρι τη Σικελία. Στην
προσωπική του ζωή ο Ράνσιμαν παρέμενε ένας παλιομοδίτης εκκεντρικός
Άγγλος αριστοκράτης, που ασχολούνταν με ιδιαίτερο ενθουσιασμό με τον
αποκρυφισμό. Μνημειώδης είναι ο θαυμασμός που εξέφραζε για την
Ορθοδοξία. Διατηρούσε επίσης στενές σχέσεις με τις κυριότερες
αριστοκρατικές οικογένειες της Ευρώπης. Λίγο καιρό πριν πεθάνει
ασπάστηκε την Ορθοδοξία, βαπτιζόμενος στο Άγιο Όρος. Πέθανε στο
Ράντγουέη του Γουώργουικσάιρ.
Runciman: Ευτυχώς υπάρχει η Ορθόδοξη Εκκλησία (Η τελευταία συνέντευξη του sir Steven Runciman http://www.apologitis.com/gr/ancient/Runciman.htm)
2005.—Αρχίζει
η διαμόρφωση χώρου με καθίσματα και οπτικοακουστικά μέσα στο Μέγαρο της
Βουλής, για την υποδοχή και ενημέρωση των μαθητών που το επισκέπτονται.
.
.
Σχόλια