Τι κρύβει η επιτυχία του Buffett

Εάν οι επενδυτές είχαν πρόσβαση σε μια μηχανή του χρόνου και μπορούσαν να ταξιδέψουν πίσω στο 1976, τι μετοχές θα αγόραζαν; Για τους Αμερικανούς, η απάντηση είναι εύκολοη: η καλύτερη αποδόση δεν ήρθε από κάποια μετοχή τεχνολογίας, αλλά από την Berkshire Hathaway, τον όμιλο που διευθύνει ο Warren Buffett. Η Berkshire έχει επίσης διαγράψει και την καλύτερη πορεία από όλα τα mutual funds που επέζησαν σε όλο αυτό το χρονικό διάστημα.

Ορισμένοι ακαδημαϊκοί έχουν απορρίψει τον κ. Buffett ως ένα στατιστικό στοιχείο. Άλλοι έχουν απλά αναλογιστεί με δέος τις ικανότητές του να διαλέγει μετοχές, τις οποίες και θεωρούν μοναδικές. Αλλά ένα νέο άρθρο από ερευνητές στο Πανεπιστήμιο της Νέας Υόρκης και την AQR Capital Management, εταιρεία διαχείρισης επενδύσεων, φαίνεται να έχουν εντοπίσει τους κύριους παράγοντες που έχουν οδηγήσει στην εξαιρετική πορεία του Buffett.

Για να κατανοήσει κανείς την επιτυχία του κ. Buffett απαιτεί μια σύντομη παράκαμψη στη θεωρία των επενδύσεων. Οι ακαδημαϊκοί αναλύουν τις μετοχές σχετικά με την ευαισθησία τους στις κινήσεις της αγοράς, ή «βήτα». Οι μετοχές που κινούνται πιο βίαια από την αγορά (αύξηση 10%, για παράδειγμα, όταν ο δείκτης αυξάνεται κατά 5%) περιγράφονται ως έχουσες «υψηλό βήτα», ενώ αυτές που κινούνται λιγότερο βίαια θεωρούνται «χαμηλό βήτα». Το μοντέλο δείχνει ότι οι επενδυτές απαιτούν μεγαλύτερη απόδοση για την κατοχή πιο ασταθών και κατά συνέπεια υψηλότερου κινδύνου μετοχές.

Το πρόβλημα με το μοντέλο είναι ότι, μακροπρόθεσμα, η πραγματικότητα αποδείχθηκε να είναι διαφορετική. Χαμηλού-βήτα μετοχές έχουν καλύτερες επιδόσεις, λαμβάνοντας υπόψη το ρίσκο, σε σχέση με τις υψηλού-βήτα μετοχές. Όπως δείχνει ένα σχετικό άρθρο, θα πρέπει θεωρητικά να είναι δυνατό να εκμεταλλευτεί κανείς αυτήν την ανωμαλία με την αγορά χαμηλού βήτα μετοχών -και ενισχύοντας την απόδοση τους με το δανεισμό κεφαλαίων (μόχλευση του χαρτοφυλακίου).

Αλλά αυτή η ανωμαλία μπορεί να υπάρχει μόνο και μόνο επειδή οι περισσότεροι επενδυτές δεν μπορούν, ή δεν θέλουν να ακολουθήσουν μια τέτοια στρατηγική. Τα συνταξιοδοτικά συστήματα και τα αμοιβαία κεφάλαια περιορίζονται όσον αφορά το δανεισμό χρημάτων. Έτσι, παίρνουν την εναλλακτική προσέγγιση για να ενισχύσουν τα χαρτοφυλάκιά τους: αγοράζουν υψηλού-βήτα μετοχές. Ως αποτέλεσμα, ο μέσος όρος κεφαλαίων του χαρτοφυλακίου τους είναι πιο ευμετάβλητος από την αγορά. Και αγνοώντας τις χαμηλού-βήτα μετοχές οδηγεί τα χαρτοφυλάκια σε υποτίμηση.

Ο κ. Buffett μπόρεσε να εκμεταλλευτεί αυτήν την ανωμαλία. Είναι γνωστός για την αγορά μετοχών σε 'υψηλής ποιότητας' εταιρείες όταν είναι προσωρινά σε άσχημη θέση (Coca-Cola στη δεκαετία του 1980, μετά την κατάρρευση της New Coke και η General Electric κατά τη διάρκεια της οικονομικής κρίσης το 2008). «Είναι πολύ καλύτερο να αγοράσετε μια υπέροχη εταιρεία σε μια καλή τιμή από ότι μια καλή εταιρεία σε μια υπέροχη τιμή» είπε κάποτε. Έχει, επίσης, σε μεγάλο βαθμό μείνει μακριά από σαφή πιο ασταθείς τομείς, όπως η τεχνολογία, όπου δεν μπορεί να είναι σίγουρος ότι μια εταιρεία έχει ένα βιώσιμο πλεονέκτημα.

Χωρίς μόχλευση, όμως, οι επιστροφές του κ. Buffett δε θα ήταν τόσο θεαματικές. Οι ερευνητές εκτιμούν ότι η Berkshire, κατά μέσο όρο, κατέφυγε σε μόχλευση κεφαλαίων της κατά 60%, ενισχύοντας σημαντικά την απόδοση της εταιρείας. Ακόμη καλύτερα, η εταιρεία έχει τη δυνατότητα να δανείζεται με χαμηλό κόστος - το χρέος της έλαβε αξιολόγηση AAA για την περίοδο 1989 - 2009.

Ωστόσο, το υποτιμημένο στοιχείο της μόχλευσης της Berkshire είναι οι ασφαλιστικές και αντασφαλιστικές της δραστηριότητες οι οποίες παρέχουν περισσότερο από το ένα τρίτο της χρηματοδότησης της. Μια ασφαλιστική εταιρεία παίρνει τα ασφάλιστρα μπροστά και πληρώνει τυχόν αποζημιώσεις αργότερα. Αποτελεί στην πραγματικότητα δανεισμό από τους ασφαλισμένους της. Αυτό θα ήταν μια δαπανηρή στρατηγική, εάν η εταιρεία χρέωνε κάτω του κανονικού για τους κινδύνους που έπαιρνε. Όμως, χάρη στην κερδοφορία των ασφαλιστικών δραστηριοτήτων της, το κόστος δανεισμού της Berkshire από την πηγή αυτή βρίσκεται κατά μέσο όρο 2,2%, πάνω από τρεις ποσοστιαίες μονάδες χαμηλότερα από το μέσο όρο κόστους βραχυπρόθεσμης χρηματοδότησης της αμερικανικής κυβέρνησης κατά την ίδια περίοδο.

Ένα περαιτέρω πλεονέκτημα είναι η σταθερότητα της χρηματοδότησης της Berkshire. Όπως πολλοί κατασκευαστές ακινήτων έχουν ανακαλύψει στο παρελθόν, το να βασίζεσαι σε δανεικά για να ενισχύσεις τις αποδόσεις σου μπορεί να αποβεί μοιραίο όταν οι δανειστές χάνουν την εμπιστοσύνη τους. Αλλά η μακροπρόθεσμη φύση της χρηματοδότησης στην ασφαλιστική αγορά προστατεύει τον κ. Buffett κατά τη διάρκεια περιόδων (όπως τα τέλη της δεκαετίας του 1990), όταν οι μετοχές της Berkshire δεν αποδίδουν στην αγορά.

Αυτοί οι δύο παράγοντες- η χαμηλού-βήτα φύση του χαρτοφυλακίου και η μόχλευση-λίγο πολύ εξηγούν τις υψηλές αποδόσεις του κ. Buffett,  δηλώνουν οι συντάκτες του άρθρου. Φυσικά, αυτό δεν σημαίνει ότι μια τέτοια μακροπρόθεσμη απόδοση θα μπορούσε εύκολα να αναπαραχθεί. Όπως παραδέχονται οι συντάκτες, ο κ. Buffett αναγνώρισε αυτές τις αρχές, και άρχισε την εφαρμογή τους, μισό αιώνα πριν καν γραφτεί το άρθρο τους.http://www.sofokleous10.gr