Η τελευταία γραμμή άμυνας στην Τρόϊκα

Ο βασικός στόχος των ξένων σήμερα – και ιδιαίτερα των Γερμανών που δείχνουν να “αγκομαχούν” έστω και στην ιδέα να χρειαστεί να αντιμετωπίσουν ένα κόστος “διάσωσης” Ευρωζώνης άλλης τάξης μεγέθους, από τα έως σήμερα νούμερα – είναι να “απομακρύνουν” την πιθανότητα ελληνικής χρεοκοπίας, γιατί έτσι μειώνουν τον Κίνδυνο Μετάδοσης που περιλαμβάνει το δεύτερο πακέτο και ενδεχόμενο PSI / χρεοκοπία Πορτογαλίας, την αύξηση του κόστους δανεισμού Ιταλίας, Ισπανίας και την περαιτέρω υποβάθμιση της ευρωζώνης και ιδιαίτερα του γαλλικού Χρέους.

Αυτή η αγωνία είναι ξεκάθαρη και από το κείμενο που κυκλοφόρησαν προ λίγων ημερών οι Γερμανοί “περί επιτρόπου”, κλπ ., όπου στην πρώτη – και κρίσιμη – παράγραφο περί “προτεραιότητας εξυπηρέτησης χρέους” ανέφεραν χαρακτηριστικά ότι μετά το “ελληνικό” PSI “η de facto εξαφάνιση της πιθανότητας ελληνικής χρεοκοπίας θα καταστήσει την απειλή για μη καταβολή κάποιας δόσης στο μέλλον στην Ελλάδα πολύ πιο αξιόπιστη..”! (De facto elimination ….).

Με άλλα λόγια γνωρίζουν οι Γερμανοί ότι γνωρίζουμε οι Έλληνες ότι οι απειλές περί εξόδου από ευρώ είναι και λίγο “τακτικισμοί πίεσης“,  η απλούστερα μπλόφες. Άλλωστε στάση πληρωμών μιας χώρας του ευρώ δεν σημαίνει αυτόματα και έξοδο από το ευρώ. Ίσως σημαίνει έκρηξη εντός ευρωζώνης και μετά από σύνθετες και βραδείες διαδικασίες έξοδο της χώρας, την ώρα που οι αγορές θα κινούνται με ταχύτητες φωτός.

Είναι λοιπόν κατ´ αρχήν προφανές ότι όποιο και αν είναι το Plan B “περί εξόδου της Ελλάδας από το ευρώ” που περιγράφει ο κ.Παπανδρέου ή η κ. Δαμανάκη, μπορεί να υπάρχει ως ιδέα η ως τακτική απειλή κάποιων “παικτών”, αλλά οι Ευρωπαίοι (τουλάχιστον, αν μη και οι Αμερικανοί) δεν φαίνεται να είναι έτοιμοι να δεχτούν σήμερα ρίσκο χρεωκοπίας Ελλάδας. Και μάλλον αν δεν είναι έως σήμερα έτοιμοι, δεν θα μπορέσουν να προετοιμαστούν έως τα μέσα Μαρτίου.

Είναι αργά. Αυτό δεν σημαίνει ότι πρώτη προτεραιότητα για την Ελλάδα είναι να σπάσει κάθε γέφυρα επικοινωνίας η διαπραγμάτευσης αυτήν την στιγμή.

Σημαίνει όμως ότι κατά τη διαπραγμάτευση καλό θα είναι να πάμε τη λογική των Γερμανών ένα βήμα παρακάτω και να δείξουμε ότι: “γνωρίζουμε ότι γνωρίζουν ότι γνωρίζουμε ότι οι απειλές τους περί χρεοκοπίας είναι και λίγο μπλόφες”. Γιατί μόλις αυτό γίνει σαφές, τότε όλοι κάθονται – ίσως – πιο προσεκτικά στο τραπέζι της συζήτησης.

Η τελευταία γραμμή διαπραγμάτευσης για εμάς είναι το πακέτο PSI / Μέτρα / σύμβαση. Και κυρίως το PSI. Το πρόγραμμα εθελουσίας συμμετοχής του Ιδιωτικού Τομέα στην απομείωση του ονομαστικού ελληνικού χρέους, κοινώς PSI, αποτελεί την καταλυτική παράμετρο επίλυσης του προβλήματος βιωσιμότητας του χρέους μας; Όχι, γιατί δεν οδηγεί στο στόχο του 120% χρέος/ ΑΕΠ το 2020 ακόμα και εάν συμμετάσχει και η ΕΚΤ (με 25-35% discount).

Χρειάζονται πολλά άλλα – πέραν του PSI – για να καταφέρει η Ελλάδα τον στόχο αυτό. Το PSI είναι - κυρίως - ένα πρόγραμμα αλλαγής των κατόχων του ελληνικού χρέους. Σήμερα περίπου το 57% των ελληνικού χρέους (ομολόγων) το κατέχουν “ιδιώτες” και 24% οι Εταίροι μας (δάνεια – βλέπε Μέρκελ). Μετά το PSI αυτή η κατανομή πρακτικά αντιστρέφεται. Ο κύριος δανειστής της Ελλάδας θα είναι τα κράτη (βλέπε πάλι Μέρκελ). Συνυπολογίζοντας και το χρέος που έχει η ΕΚΤ και οι λοιπές κεντρικές ευρωπαϊκές τράπεζες (χωρίς απομείωση από τυχόν συμμετοχή τους στο πρόγραμμα) πάνω από 70% του χρέους μας θα είναι σε “κρατικά χέρια”. Η “καθαρή” απομείωση του χρέους είναι μικρή, εάν αφαιρέσουμε τα 30δις για το PSI και τα 30-40δις της ανακεφαλαιοποίησης που δανειζόμαστε για να υλοποιήσουμε το PSI. Το PSI είναι κυρίως μηχανισμός απομάκρυνσης κινδύνου μετάδοσης χρεοκοπιών στην ευρωζώνη με ταυτόχρονο γερμανικό παραδειγματισμό των “άτακτων χωρών” στην πλάτη της Ελλάδας.

Αυτό είναι το τελευταίο φυλάκιο της γραμμής Ρούπελ. Αν περάσει και υλοποιηθεί το PSI – χωρίς να έχουμε διασφαλίσει την ΤΕΛΙΚΗ ΛΥΣΗ η αλλιώς ένα ολοκληρωμένο Πακέτο Ανάταξης της οικονομίας – μετά θα μπορούν να μας “εκβιάζουν” πραγματικά, καθώς σε κάθε αστοχία του προϋπολογισμού τα επόμενα χρόνια είτε θα πρέπει να παίρνουμε πρόσθετα μέτρα η να κάνουμε επιβράδυνση εσωτερικών πληρωμών η να ζητιανεύουμε δανεικά από τους ίδιους.

Και σε ότι αφορά τις διαθέσεις των Γερμανών σε αυτό το σημείο είναι χαρακτηριστικός ο μηχανισμός αυτοματισμού των διορθωτικών μέτρων που διαβάζουμε ότι προτείνουν να παίρνει η Ελλάδα από ένα μενού “επιτρεπόμενων δράσεων”..!! Μας λένε: άλλα λεφτά γιοκ!! Σύμφωνοι. Να πάρουμε τα αναγκαία μέτρα. Και να παίρνουμε και μέτρα, εάν δεν εφαρμόζουμε το πρόγραμμα. Άλλα ας έχουμε – πριν το PSI, ΤΩΡΑ που ακόμα έχουμε την όποια υπολειπόμενη διαπραγματευτική δύναμη – πάρει όλα τα κεφάλαια και τις εγγυήσεις που χρειαζόμαστε για να επιβιώσουμε και να βάλουμε τη χώρα σε τροχιά βιώσιμης ανάπτυξης.

Ας μην ενθουσιάζονται εύκολα όσοι απλά ακούνε και αναμεταδίδουν τις διαρροές, τις δηλώσεις και τα άρθρα του ξένου τύπου – έστω και με καλή πρόθεση. Το PSI δεν είναι κανένα δώρο που μας δίνουν οι εταίροι μας. Δεν μειώνεται κατά 100δις το χρέος. Ούτε μας λύνει το πρόβλημα της χρηματοδοτικής μας επάρκειας. Αποτελεί ένα τυράκι μας στη φάκα της δικής τους ασφαλείας και στην πλάτη τρίτων. Δεν λέμε ότι είναι κακό. Απλά λέμε να το αξιολογούμε στις σωστές του διαστάσεις. Όταν μας απειλούν ότι το PSI “δεν υπάρχει” χωρίς τα νέα μέτρα, δεν είναι απειλή. Εμείς πρέπει να ζητάμε: “πρώτα συμφωνούμε το Συνολικό Πακέτο, τα μέτρα, τις υποχρεώσεις μας, τις δικές σας δεσμεύσεις και όταν καταλήξουμε, τότε κλείνουμε το PSI, οι παράμετροι του οποίου θα συμπληρώσουν τα υπόλοιπα. Χωρίς συμφωνία επί μιας Τελικής Λύσης, δεν υπάρχει PSI”.

Ανακεφαλαιώνοντας, ο κύριος στόχος σήμερα των ευρωπαίων και ιδίως των Γερμανών είναι – ιδανικά – να εξαφανίσουν και κατ´ ελάχιστον να ελέγξουν τον κίνδυνο από μια ελληνική χρεοκοπία. Ο βασικός στόχος ο δικός μας είναι να πάρουμε την Τελική Λύση. Και αυτή η Τελική Λύση συνοπτικά θα μπορούσε να εστιαστεί – μεταξύ άλλων – σε τρεις κεντρικούς άξονες, γύρω από τους οποίους αναπτύσσονται τα επιμέρους μέτρα, δράσεις και υποχρεώσεις, που σε μεγάλο βαθμό αλληλεπιδρούν και μεταξύ τους:

1. Να διατηρήσουμε την κοινωνική συνοχή και την ατομική αξιοπρέπεια, με τη διασφάλιση ενός Ελάχιστου Δικτύου Ασφαλείας για τις ασθενέστερες κοινωνικές τάξεις. Ενός φρένου στην εξελισσόμενη περιθωριοποίηση και τελικά εξαθλίωση κοινωνικών τάξεων. Μέτρα που αφορούν μισθολογικές ρυθμίσεις, συντάξεις, κοινωνικές δαπάνες.

2.  Να κερδίσουμε εκείνα τα μέτρα τα οποία θα αναστρέψουν την πορεία ύφεσης που η έως σήμερα συνταγή Τρόικας / Παπακωσταντινου / έχει πυροδοτήσει.

Δεν ενδιαφέρει αυτή τη στιγμή της διαπραγμάτευσης να καταλογιστούν οι ευθύνες μεταξύ του συγγραφέα και εκείνου που εφάρμοσε καλά η κακά. Ούτε ενδιαφέρει να δείξουμε τους τροικανούς τα λάθη της συνταγής. Ούτε ενδιαφέρει αν τους ενδιαφέρει να μας ακούσουν. Νηφάλια ας βάλουμε τώρα στο τραπέζι το σύνολο των επιμέρους μέτρων, ως δική μας προϋπόθεση. Εδώ, οι προτάσεις του Προέδρου της ΝΔ έχουν καλύψει σχεδόν το σύνολο του εύρους των αναγκαίων μέτρων ή/και της αποφυγής άλλων υφιστάμενων ηπροτεινόμενων. Απλά να επισημάνουμε ότι επειδή έχουμε ακούσει τους τελευταίους μήνες αρκετή φιλολογία για την “αποδέσμευση αναπτυξιακών κεφαλαίων” στην Ελλάδα, προκειμένου να διοχετεύουν στην παραγωγή υποδομών και μεγάλων έργων, σε αυτό το σημείο, σήμερα η Ελλάδα χρειάζεται μια πολύ συγκεκριμένη και δεσμευτική γλώσσα εκ μέρους των εταίρων μας (που ελέγχουν αυτή τη ροή προς τη χώρα) σε βαθμό που – ει δυνατόν – να θέτει την “αποδέσμευση” ως αναστροφή προϋπόθεση της δανειακής σύμβασης. (πχ εάν δεν αποδεσμεύονται Χ δις ένα έτος, τότε θα μετατίθεται το πρόγραμμα αποπληρωμών των Δανείων προς την Ευρωζώνη κατά Ψετη η θα “κουρεύεται αυτόματα” το πόσο των δανείων κατά Ζ% για κάθε μια “αστοχία αποδέσμευσης”. Παρόμοια δέσμευση και ρύθμιση σε ότι αφορά “τη διάθεση στην Ελλάδα των κεφαλαίων που το Δημόσιο οφείλει σε εταιρείες (5-7 δις) ώστε να εκταμιευθούν άμεσα – όπως απολύτως ορθά έχει θέσει ως κύριο σημείο διαπραγμάτευσης ο Πρόεδρος της ΝΔ κ. Σαμαράς. Είναι πολύ σημαντικό σημείο, με άμεσο αντίκτυπο στη ρευστότητα της πραγματικής οικονομίας.

3.Να διακανονίσουμε τώρα – δεσμευτικά και οριστικά – όλες τις παραμέτρους των Δανείων που – έχουμε ήδη – και πρόκειται να πάρουμε από τους εταίρους μας Ευρωζώνη/ ΔΝΤ. Γιατί αυτά τα δάνεια θα αποτελούν τον κύριο κορμό του ελληνικού χρέους τις επόμενες δεκαετίες. Κι αυτές οι παράμετροι αφορούν όλες τις παραμέτρους, όπως ενδεικτικά:

A. Το Συνολικό Ποσό που χρειάζεται η χώρα έως να μπορέσει να ελέγξει το λόγο χρέους/ΑΕΠ (ας υπάρχει βασικό σενάριο του 120% το 2020, το οποίο στο πλαίσιο των 130δις και του εμφαινομένου PSI δεν μπορεί να επιτευχθεί εκτός αν η Ελλάδα γίνει τα επόμενα χρόνια Κίνα στην ανάπτυξη και ταυτόχρονα Νορβηγία στη δημοσιονομική διαχείριση και επιτύχει και το σύνολο των στόχων των αποκρατικοποιήσεων….)

B. Τη διάρκεια, η οποία πρέπει να είναι και μεγάλη και ενδεχομένως συνδεδεμένη με “δεσμεύσεις” των δανειστών προς την Ελλάδα και το πρόγραμμα αποπληρωμών

Γ. Τα επιτόκια, τα οποία πρέπει να μειωθούν τόσο ώστε το μεσοσταθμικό επιτόκιο μετά το PSI του συνόλου του χρέους να είναι συμβατό με το στόχο του 120% – 2020.

Τέλος, προσοχή στα συνδεδεμένα με την πορεία του ΑΕΠ Warrants που διαφαίνεται ότι έχει συμφωνηθεί στο πλαίσιο του PSI. Επειδή για να λειτουργήσουν πρέπει να συμφωνηθεί ένα Βασικό Σενάριο εξέλιξης του ΑΕΠ ανά έτος (η επίτευξη πραγματικού ΑΕΠ πάνω από το ποσό του βασικού σεναρίου θα ενεργοποιεί πληρωμή “τόκων” μέσω μιας φόρμουλας στους ιδιώτες) χρειάζεται ρεαλισμός στη συμφωνία του βασικού σεναρίου. Άλλα κυρίως “επιτρέπεται” να ρωτήσουμε τι “θα γίνεται αν δεν το πετυχαίνουμε”. Η απάντηση “δεν θα πληρώνετε” μάλλον δεν αρκεί, αν δεν υπάρχει συν-διαμόρφωση. Εάν μόνο με “συνταγή τρόϊκας” δεν πετυχαίνουμε το ΑΕΠ τότε υπάρχει και ευθύνη “συγγραφής”. Και δεν μπορεί να είναι win win για κάποιον και lose lose για τον άλλον.

Αυτές οι λίγες σκέψεις δεν διεκδικούν ούτε ορθότητα ανάλυσης ούτε ακρίβεια στόχευσης. Αποτελούν μια σύντομη διαπιστωτική αποτύπωση κάποιων σημείων.

Ο καθένας μπορεί – και κυρίως δικαιούται – να τραβήξει τη δική του γραμμή.

Αυτός που κατορθώσει να τραβήξει την καλύτερη γραμμή κοντύτερα στα περισσότερα σημεία, κερδίζει.    ΠΗΓΗ:Antinews.gr