EINAI H ΚΡΙΣΗ ΔΑΝΕΙΣΜΟΥ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ ΚΡΙΣΗ IQ;

 

Τι είναι η παγκόσμια οικονομική κρίση; Που οφείλεται; Με δυό λόγια: Υπάρχει η παγκόσμια παραγωγή αγαθών και η παγκόσμια κατανάλωση. Αν το σύστημα θέλαμε να λειτουργεί σε ισορροπία θα φροντίζαμε το χρήμα που κυκλοφορεί να είναι αντίστοιχο των προιόντων που παράγονται οπότε θα καταναλώναμε αυτά που παράγουμε και δε θα είχαμε ποτέ κρίση.

 Δε θέλουμε όμως να λειτουργούμε έτσι θέλουμε τη λεγόμενη «ανάπτυξη» οπότε λειτουργούμε το σύστημα σε ανισορροπία δηλαδή τι κάνουμε; Αναθέτουμε σε κάποιους (στις τράπεζες) να εκδίδουν χρήμα (υπό μορφή πίστωσης όχι χαρτονόμισμα) παραπάνω από τα προιόντα που παράγονται το οποίο δανείζουν (με τόκο βεβαίως) έτσι ώστε να αυξάνεται τεχνητά η ζήτηση. Η παραγωγή παρακολουθεί την αυξανόμενη ζήτηση και αυξάνεται κι αυτή και με τον τρόπο αυτό το σύστημα διογκώνεται. Αυτό το λέμε ανάπυξη. Κάποια στιγμή όμως οι τραπεζίτες αντιλαμβάνονται ότι τόχουν παρακάνει με το δανεισμό και ότι κινδυνεύουν να μην πάρουν τα χρήματα που δάνεισαν πίσω, οπότε περνάνε από την υπεραισιοδοξία στη δυσπιστία και σταματάνε να δανείζουν ενώ απαιτούν βέβαια να πάρουν πίσω τα δανεικά. Αυτό όμως δεν γίνεται γιατί τα χαρτονομίσματα που κυκλοφορούν είναι πολύ λιγώτερα από τις απαιτήσεις εξώφλησης. Μη ξεχνάμε ότι οι τράπεζες δεν «παράγουν» χαρτονόμισμα αλλά πίστωση. Είναι σα να έχουμε δηλαδή μιά δεξαμενή νερού στην οποία ο καθένας από μάς ρίχνει νερό με ένα κουβά. Ανάλογα με τους κουβάδες που ρίχνουμε στο 24ωρο απολαμβάνουμε αγαθά. Έρχεται λοιπόν ο τραπεζίτης και λέει. Ά εσύ είσαι καλός και στο μέλλον θα γίνεις καλύτερος στο κουβάλημα των κουβάδων θα μεσολαβήσω λοιπόν να πάρεις περισσότερα αγαθά έναντι των περισσότερων κουβάδων που θα ρίχνεις στο μέλλον αλλά πρέπει μεσα στα επόμενα χρόνια να ρίξεις μέσα και το επιπλέον νερό που αντιστοιχεί στα περισσότερα αγαθά που θα πάρεις τώρα και μάλιστα όχι ακριβώς αυτό που αντιστοιχεί, αλλά και λίγο παραπάνω για να ωφεληθώ κι εγώ. Πέφτεις εσύ στην παγίδα κι αρχίζεις να κουβαλάς νερό σαν τρελλός. Κι όχι μόνο εσύ αλλά και όλοι οι άλλοι. Μετά από μερικά χρόνια όλοι έχουν φτάσει στα όριά τους και ο τραπεζίτης καταλαβαίνει ότι το παράκανε σταματάει λοιπόν να μεσολαβεί και απαιτεί να πάρει πίσω από τη δεξαμενή το «νερό του». Έλα όμως που το νερό της δεξαμενής δε φτάνει γιατί με τις μεσολαβήσεις του τραπεζίτη τα αγαθά που καταναλώθηκαν στο παρελθόν αντιστοιχούν σε πολύ περισσότερο νερό από αυτό που βρίσκεται στη δεξαμενή! Επομένως τι γίνεται; Κρίση!

Αυτό ακριβώς έχουμε πάθει στην Ελλάδα. Το νόμισμα που κυκλοφορεί δεν αντιστοιχεί στις ανάγκες που έχουμε διαμορφώσει και οπωσδήποτε δεν φτάνει και για την εξυπηρέτηση των χρεών μας. Τι απάντηση δίνεται σ’ αυτό; Πρέπει να ξαναδανειστούμε και μάλιστα κάτω από οποιουσδήποτε όρους. Αυτό παρουσιάζεται ως μονόδρομος. Δεν είναι όμως. Και μάλιστα όχι μόνο δεν είναι μονόδρομος αλλά είναι και η λύση που θα μας οδηγήσει νομοτελειακά στη χρεωκοπία καθώς μπαίνουμε έτσι σε ένα φαύλο κύκλο ύφεσης και νέων μέτρων. Το σπιράλ του θανάτου όπως δήλωσε ο Soros. Τι πρέπει επομένως να κάνουμε; Η λύση είναι απλή αλλά δεν αναφέρεται από κανέναν για λόγους που θα εξηγήσουμε παρακάτω. Ποιά είναι; Πρέπει τάχιστα να ξαναγυρίσουμε στη δραχμή, αμέσως μετά να την υποτιμήσουμε για να υποστηρίξουμε τις εξαγωγές μας και ταυτόχρονα να αναδιαπραγματευτούμε το χρέος μας. Τα συναλλαγματικά αποθέματα των τραπεζών θα πρέπει να δεσμευτούν από την τράπεζα της Ελλάδος και να χρησιμοποιηθούν σε πρώτη φάση για τη χρηματοδότηση των απολύτως απαραίτητων εισαγωγών για την κίνηση της οικονομίας. Οι καταθέσεις θα μετατραπούν σε δραχμές οπότε δεν θα υπάρξει κανένα πρόβλημα στις αναλήψεις. Θα χαθεί βέβαια ένα μέρος της αξίας τους λόγω της υποτίμησης, είναι καλύτερο όμως αυτό από το να χαθούν τελείως καθώς στο μέλλον, έτσι όπως προδιαγράφονται σήμερα τα πράγματα, ελλοχεύει ο κίνδυνος να καταρρεύσει τελείως το τραπεζικό σύστημα καθώς και οι τωρινοί δανειστές (ΔΝΤ και σία) θα αντιληφθούν ότι δεν υπάρχει σωτηρία και θα σταματήσουν να δανείζουν. Παράλληλα με τα παραπάνω θα ληφθούν μέτρα αυστηρής λιτότητας ώστε οι προυπολογισμοί του κράτους για τα επόμενα χρόνια να είναι ισοσκελισμένοι και να μην εκδίδεται πληθωριστικό χαρτονόμισμα. Τα μέτρα λιτότητας θα γίνουν αποδεκτά στην περίπτωση αυτή καθώς, αφ' ενός μεν δε χρειάζεται να είναι τόσο άγρια αφ' ετέρου δε, θα γίνει φανερό ότι αποτελούν μέρος της λύσης και όχι αδιέξοδη θυσία όπως συμβαίνει σήμερα. Πρέπει η χώρα να ξαναπάρει στα χέρια της τον έλεγχο της νομισματικής της πολιτικής.
Γιατί δεν αναφέρεται καν αυτή η λύση; Τι συμβαίνει; Υποχώρησε το IQ όλων μας; Όχι βέβαια, δεν αναφέρεται γιατί δε συμφέρει τις τράπεζες! Δηλαδή ποιούς δε συμφέρει; Τα μεγαλοστελέχη και τους μεγαλομετόχους των τραπεζών. Πόσοι να είναι αυτοί άραγε; Χιλιοι; Δυό χιλιάδες; Πέντε χιλιάδες; Αυτά τα άτομα λοιπόν βαραίνουν περισσότερο από έναν ολόκληρο λαό που έχει τοποθετηθεί στο κρεββάτι του Προκρούστη και ακρωτηριάζεται; Ο λαός δεν θα ανεχθεί άλλα αδιέξοδα μέτρα. Δεν ανέχεται ούτε αυτά που έχουν μέχρι τώρα ληφθεί και ξεσηκώνεται. Κανείς δεν πρέπει να τρέφει αυταπάτες. Η πορεία που έχει ξεκινήσει είναι αδιέξοδη και είναι σίγουρο ότι θα διακοπεί βίαια από τον ξεσηκωμένο λαό οπότε θα περάσουμε υποχρεωτικά στην παραπάνω λύση αφού θα έχουμε χάσει όμως πολύτιμο χρόνο και θα έχουμε γίνει πολύ φτωχότεροι. Ας ενημερωθούμε για το τι έγινε στην Αργεντινή. Είμαστε ίδια περίπτωση.
Και μιά απορία. Καλά οι άλλοι. Η Αριστερά όμως γιατί δεν αναφέρεται σ΄αυτή τη λύση; Τι φοβάται; Γιατί δε δίνει μιά ρεαλιστική προοπτική στους αγώνες του λαού ώστε ο θυμός του να μην εκτονώνεται τυφλά; Και εν πάσει περιπτώσει αν κανείς πολιτικός δε θέλει να αναφερθεί σ’ αυτή τη λύση ας ζυμωθεί αυτή από τα κάτω. Το σύνθημα που τη συνοψίζει είναι: «Έξω από την Ευρωζώνη».