Η Π Α
Ο αμερικανικός Τύπος γελοιοποιεί τον Obama για το Ιράκ
Σε τι ακριβώς αναφερόταν ο Obama στο διάγγελμα του της Τρίτης για την αποχώρηση από το Ιράκ;
Το ερώτημα προκύπτει έπειτα από όσα «ακατανόητα» είπε προς τον αμερικανικό λαό.
Μήπως είχε σχέση με το Ιράκ, όπως περίμενε ο αμερικανικός λαός , ή μήπως είχε σχέση με το Αφγανιστάν; Είχε σχέση με την Οικονομία, στην οποία αναφέρθηκε ο Αμερικανός πρόεδρος, ή με την Παιδεία, στην οποία επίσης αναφέρθηκε; Μήπως απευθυνόταν μόνο στον ιρακινό λαό, του οποίου o Αμερικανός πρόεδρος έπλεκε το εγκώμιο με όρους που σίγουρα τον εξέπληξαν; Ή μήπως είχε σχέση με τα αμερικανικά στρατεύματα τα οποία ο Αμερικανός πρόεδρος δόξαζε συνεχώς, ένα ρητορικό κόλπο που υποδεικνύει ότι δεν είχε κάτι άλλο να πει και επαναλαμβανόταν. Με λίγα λόγια, δεν είχε θέμα.
Υποτίθεται, ότι το διάγγελμα του Αμερικανού προέδρου από το Οβάλ γραφείο, είναι ένα σημαντικό γεγονός. Άρα από τη στιγμή που ο Obama ζητάει από τον κόσμο να διακόψει το πρόγραμμα του για να τον ακούσει, θα πρέπει να έχει κάτι να του πει. Όμως, απέτυχε θλιβερά. Οι Αμερικανοί γνώριζαν ότι αποσύρθηκαν οι μάχιμες μονάδες από το Ιράκ. Γνώριζαν ότι το Ιράκ παραδόθηκε στους Ιρακινούς. Γνώριζαν ότι οι στρατιώτες τους είναι γενναίοι, ότι έχουν θυσιαστεί για την πατρίδα και ότι πάνω από 4.000 έχουν σκοτωθεί γι’ αυτή. Πράγματα πολύ σημαντικά, που χάνουν όμως την αξία τους όταν τα επαναλαμβάνεις συνεχώς.
Όμως ο Obama είχε τη στιγμή του. Τη στιγμή που είπε «Καιρός να γυρίσουμε σελίδα», ήταν σαν να έδινε «χείρα βοηθείας» στον προκάτοχο του, George W. Bush. Μία από τις ποιο γενναιόδωρες στιγμές του, για την οποία θα πρέπει να επαινεθεί.
Ως έθνος, η Αμερική υποφέρει από ένα είδος αργής δηλητηρίασης με αρσενικό, λόγο του τοξικού κομματισμού. Το καλύτερο όμως που θα μπορούσε να πει ο Obama στον Bush, είναι ότι και αυτός αγαπούσε τον στρατό και την χώρα του. Κάτι, που δεν αμφισβητείται με τίποτα. Όμως αυτές είναι ιδιότητες προσκοπικές και όχι προεδρικές. Εξάλλου, η περίοδος Bush ήταν μια από τις ποιο θλιβερές στην ιστορία της Αμερικής.
Η αγάπη για τον στρατό έχει γίνει η πιο ανόητη αλληγορία της εποχής μας, που συνθλίβει την σκέψη και την κριτική. Είναι δεδομένο ότι πρέπει να παρέχεται στήριξη στον στρατό, όμως θα πρέπει να παρέχετε με σύνεση. Δυστυχώς, στο Ιράκ συνέβη το αντίθετο και την Τρίτη στο διάγγελμα του, ο Αμερικανός πρόεδρος δεν έπεισε ότι θα συμβεί κάτι τέτοιο στο Αφγανιστάν. Ήταν ένα κακό διάγγελμα, δίχως περιεχόμενο και συναισθηματισμό. Θα μπορούσαμε κάλλιστα να το παρομοιάσουμε με τον πόλεμο στο Ιράκ.
Τελικά, όπως θα έπρεπε να αποφευχθεί ο πόλεμος στο Ιράκ, έτσι θα έπρεπε να αποφευχθεί και το συγκεκριμένο διάγγελμα.
The Washington Post
Σχόλια