Η ΥΨΗΛΗ ΠΟΛΥΠΟΛΙΤΙΣΜΙΚΟΤΗΤΑ ΒΛΑΠΤΕΙ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΣΥΝΟΧΗ


Προβληματίζουν συμπεράσματα έρευνας σε 30.000 Αμερικανούς

The International Herald Tribune

Είναι πολύ της μόδας πλέον να μιλούμε για την πολυπολιτισμικότητα, για τη συνύπαρξη διαφορετικών φυλών και εθνοτήτων ως δύναμη των πολιτών. Από τα φεστιβάλ με θέμα την πολυπολιτισμικότητα, μέχρι τις ομιλίες των πολιτικών, το μήνυμα είναι το ίδιο: οι διαφορές μας είναι η δύναμή μας.

Σύμφωνα όμως με μια μεγάλη πρόσφατη έρευνα, η οποία βασίστηκε σε συνεντεύξεις με 30.000 ανθρώπους ανά την Αμερική, ισχύει ακριβώς το αντίθετο. Ο πολιτικός επιστήμονας του Πανεπιστημίου Χάρβαρντ, Ρόμπερτ Πάτναμ, ο οποίος πραγματοποίησε την έρευνα, διαπίστωσε ότι όσο μεγαλύτερος ο βαθμός της πολυπολιτισμικότητας σε μια κοινότητα, τόσο λιγότερα είναι τα μέλη της που ψηφίζουν, που προσφέρουν εθελοντική εργασία, που δινουν χρήματα γα φιλανθρωπίες και προγράμματα της κοινότητάς τους.

Μετανάστευση

Η έρευνα βλέπει το φως της δημοσιότητας σε μια περίοδο που το μέλλον της Αμερικής ως χωνευτήρι βρίσκεται στο επίκεντρο ενός έντονου, δημόσιου πολιτικού διαλόγου. Τα συμπεράσματα της έρευνας χρησιμοποιούν ήδη ορισμένοι συντηρητικοί, προκειμένου να αποδείξουν τις βλαβερές συνέπειες που έχει η μαζική μετανάστευση στον κοινωνικό ιστό του αμερικνικού έθνους. Δεδομένου όμως ότι όπως δείχνουν τα δημογραφικά στοιχεία, ο βαθμός της πολυπολιτισμικότητας θα αυξάνεται όλο και περισσότερο στις ΗΠΑ, το πραγματικό ερώτημα που τίθεται είναι πώς θα διαχειριστούμε τις δύσκολες κοινωνικές αλλαγές τις οποίες διαβλέπει ο Πάτναμ.

Σύμφωνα με τα συμπεράσματα της έρευνας, η πολυπολιτισμικότητα μας προκαλεί αμηχανία. Η αμηχανία όμως δεν είναι πάντα κάτι αρνητικό. Αυτή ακριβώς η αμηχανία, εξηγεί, για παράδειγμα, γιατί......
μια ομάδα μηχανικών από διαφορετικές κουλτούρες μπορεί να είναι η καλύτερη για να επιλύσει ένα δύσκολο πρόβλημα. Η σύγκρουση των πολιτισμών, μπορεί να προκαλέσει δυναμικές συναλλαγές μεταξύ διαφορετικών ανθρώπων και να συμβάλει στην εξεύρεση λύσης την οποία μπορεί να μην είχαν σκεφθεί άνθρωποι με κοινό πολιτισμικό υπόβαθρο.

Τα συμπεράσματα της έρευνας, φέρνουν σε δύσκολη θέση και τον ίδιο τον Πάτναμ, φιλελεύθερο ακαδημαϊκό, ο οποίος με βάση τη δική του κλίμακα αξιών τάσσεται υπέρ της πολυπολιτισμικότητας. Ευρισκόμενος, λοιπόν, ξαφνικά στη θέση του αγγελιαφόρου κακών ειδήσεων, ο Πάτναμ δυσκολεύτηκε να παρουσιάσει τα αποτελέσματα της εργασίας του.

Ο Πατναμ άλλωστε θεωρείται ο γκουρού της Αμερικής σε ζητήματα της κοινωνίας των πολιτών. Εχοντας μελετήσει αντίστοιχα φαινόμενα στην Ιταλία των δεκαετιών του 1970 και του 1980, ο Πάτναμ έστρεψε κατόπιν το ενδιαφέρον του στις ΗΠΑ και το 2000 έγινε πολύ γνωστός χάρις στο βιβλίο του «Βowling Alone». Σε αυτό έκρουε τον κώδωνα του κινδύνου για τη συρρίκνωση της κοινωνίας των πολιτών στην Αμερική.

Ο Πάτναμ ισχυρίζεται ότι οι ΗΠΑ βλέπουν το «κοινωνικό κεφάλαιό» τους -όρο που ο ίδιος καθιέρωσε- να μειώνεται. Το «κοινωνικό κεφάλαιο» συμπυκνώνει τα κοινωνικά δίκτυα -στα οποία εντασσόνται οι φιλικές σχεσεις και οι σχέσεις ανάμεσα στα μέλη των οργανώσεων στις γειτονιές- που είναι θεμελιώδη για την καλή λειτουργία της κοινωνίας των πολιτών. Οταν το «κοινωνικό κεφάλαιο» είναι υψηλό, γράφει ο Πάτναμ, οι ανθρώπινες κοινότητες είναι καλύτερες. Οι γειτονιές είναι ασφαλέστερες, οι άνθρωποι υγιέστεροι και όλο και περισσότεροι είναι οι πολίτες που πάνε να ψηφίσουν.

Τέσσερις κατηγορίες

Ο Πάτναμ διεξήγαγε την έρευνά του σε 41 κοινότητες στις ΗΠΑ. Χώρισε τους κατοίκους σε τέσσερις βασικές κατηγορίες: μαύρους, λευκούς, ισπανόφωνους και Ασιάτες. Τους έθεσε το ερώτημα πόσο εμπιστεύονται τους γείτονες τους ανάλογα με την κατηγορία στην οποία ανήκουν. Τους ρώτησε επίσης για τη ζωή στην κοινότητα που ζουν, τις απόψεις τους για την τοπική αυτοδιοίκηση, την ανάμειξή τους σε προγράμματα της κοινότητάς τους.

Τους ρώτησε ακόμη και για τις φιλίες τους. Με βάση τις απαντήσεις τους, όσο μεγαλύτερος ο βαθμός της πολυπολιτισμικότητας, στις κοινότητες, τόσο εντονότερη ήταν η έλλειψη κοινωνικής συνοχής, η οποία επηρεάζει τα πάντα από το ενδιαφέρον για την πολιτική μέχρι τους κοινωνικούς δεσμούς.

Στις πολυπολιτισμικές κοινότητες, οι άνθρωποι έχουν την τάση να κλείνονται στους εαυτούς τους, γράφει ο Πάτναμ, να μπαίνουν στο καβούκι τους, όπως οι χελώνες. Η έρευνά του, υποστηρίζει, καταρρίπτει τόσο τη «θεωρία της επαφής» όσο και τη «θεωρία της σύγκρουσης».

Σύμφωνα με τη «θεωρία της επαφής» όσο περισσότερο χρόνο περνά κανείς με ανθρώπους του ιδίου πολιτισμικού υποβάθρου, τόσο καλύτερα τους κατανοεί. Σύμφωνα με τη «θεωρία της σύγκρουσης», ο συγχρωτισμός με άλλους προκαλεί εντάσεις και διενέξεις.

Ο Πάτναμ καταλήγει τονίζοντας ότι η πολυπολιτισμικότητα όχι μόνον θα γίνει εντονότερη στην Αμερική, αλλά είναι και αναπόφευκτη. Και παρά τα ευρήματα της έρευνάς τους, ισχυρίζεται ότι οι Αμερικανοί μπορούν να ενισχύσουν την κοινωνία των πολιτών, αρκεί να θέσουν ορισμένους στόχους, όπως για παράδειγμα την επέκταση της διδασκαλίας της αγγλικής γλώσσας και την επένδυση σε διαδραστικά προγράμματα που θα ωφελήσουν τις κοινότητες.

http://news.kathimerini.gr

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Γνωρίζατε ότι το Εθνικό Ζώo της Ελλάδας είναι το δελφίνι;

ΤΟ ΠΕΙΡΑΜΑ ΤΟΥ ΣΤΑΛΙΝ ΜΕ ΤΗΝ ΚΟΤΑ!