TPΟΠΑΙΑ ΜΕ ΚΟΜΜΕΝΑ ΔΑΧΤΥΛΑ

Ωραία λοιπόν. Τελειώνει το πρωτάθλημα με τροπαιούχο τον Παναθηναϊκό, τελειώνει, σύμφωνα τουλάχιστον με την κυβέρνηση, και η αγωνία μας αν θα επιβιώσουμε οικονομικά την επόμενη τριετία, αφού, θρίαμβος μέγας, καταφέραμε να αποσπάσουμε δάνεια με επιτόκια μόλις 5% τη στιγμή που οι εταίροι μας, μη θριαμβεύσαντες αυτοί, δανείζονται με το εξουθενωτικό 3%. Τα κομμένα δάχτυλα, αυτή είναι η εικόνα (μια από τις τόσες εικόνες άλγους και άγους) που σημάδεψε το λήγον πρωτάθλημα, ιδίως μετά την κυνική διαβεβαίωση των δικηγόρων ότι, εις πείσμα των φωτογραφιών και της κάμερας, επρόκειτο για απλό σπάσιμο νυχιού και όχι για ακρωτηριασμό δύο δαχτύλων μιας υπαλλήλου φύλαξης. Με κομμένα δάχτυλα, κι ας μην το συναισθάνονται, σηκώνουν το τρόπαιό τους οι πρωταθλητές. Με δάχτυλα κομμένα από τη φλύαρη σύγχυση και την αμέθοδη πολιτική της, κι ας μη θέλει να το πιστέψει, τράβηξε το πιστόλι της η κυβέρνηση. Και, παρά τους συνήθεις διθυράμβους, με επίσης κομμένα δάχτυλα, αυτή τη φορά από τους εμφανείς όρους και τα αφανή όρια που της επέβαλαν οι δανειοδότες, σηκώνει ένα κύπελλο γεμάτο, υποτίθεται, ευρώ. Κι όπως ο ακρωτηριασμός ευφημίστηκε σαν σπάσιμο νυχιού, έτσι ακριβώς η επιβολή ευφημίστηκε σαν «συνεισφορά» (της Ευρώπης και του ΔΝΤ) διά στόματος του κ. Γ. Παπακωνσταντίνου. Κατά την πάγια πρακτική του ΠΑΣΟΚ, πρακτική χειραγώγησης των λέξεων και εκβιαστικής νοηματικής αναβάπτισής τους, ο υπουργός εξανάγκασε τη «συνεισφορά» να σημαίνει άλλα πράγματα από αυτά που ορίζει η καταγωγή της. Αν, πάντως, οι λέξεις εξακολουθούν να φέρουν κάτι από το εγγενές νόημά τους, τότε ακόμα και η «τηλεδιάσκεψη», διά της οποίας οι Ευρωπαίοι υπουργοί αποφάσισαν για το δανειοληπτικό μας μέλλον, κάτι έχει να πει. Καμιά αντίρρηση ότι οι τηλεδιασκέψεις συνιστούν ένα μικρό θαύμα της τεχνολογίας αλλά εδώ δεν πρόκειται γι’ αυτό. Πρόκειται για όσα πολιτικά ή ηθικά υποδηλώνει το επίρρημα «τήλε», το «μακριά», που έχει σημαδέψει ανεξάλειπτα τον πολιτισμό μας. Πρόκειται για την άσκηση της πολιτικής μακριά απ’ ό,τι αφελώς εικαζόταν ως πηγή της, τα εθνικά κέντρα δηλαδή και τα εθνικά Κοινοβούλια (ούτε καν όσα αντίθετα ακούστηκαν στην Ευρωβουλή δεν συνεκτιμήθηκαν), πολύ μακριά βέβαια και από τη βούληση κάθε λαού, όσο πρόσφατη και σαφής κι αν είναι η εκδήλωσή της. Αίφνης, ο ελληνικός επέλεξε ηγεσία προ εξαμήνου με βάση τη διαβεβαίωση ότι «ξέρουμε και πού είναι τα λεφτά και πώς να να βρούμε και πώς να τα χρησιμοποήσουμε κοινωφελώς». Αλλα μαθαίνει τώρα και για άλλα καλείται να πληρώσει και να χειροκροτήσει. Με κομμένα δάχτυλα. Και με κομμένη ψυχή. Γιατί το καλύτερο του χε